Τρίτη 3 Ιανουαρίου 2012

Κίνητρα - Δημιουργική διδασκαλία

Θέλω να αφιερώσω την πρώτη ανάρτηση για το 2012 στους συμμετέχοντες του επιδοτούμενου σεμιναρίου που πραγματοποιήθηκε στο ΚΕΚ Ergoway με τίτλο "Κίνητρα - Δημιουργική διδασκαλία". Οι δύο τελευταίες εβδομάδες του 2011 ήταν μια αποκάλυψη για εμένα, καθώς γνώρισα εκπαιδευτικούς (καθηγητές ξένων γλωσσών καθώς επίσης θεωρητικής και θετικής κατεύθυνσης) με κυρίαρχο στοιχείο το ζήλο για επαγγελματική ανάπτυξη και μάθηση. Μέσω του σεμιναρίου οι εκπαιδευόμενοι κατάφεραν να λειτουργήσουν ως ομάδα, ανταλλάσσοντας τις εμπειρίες τους και τις προσωπικές τους διδακτικές τεχνικές. Ήταν πάντα έτοιμοι να απορροφήσουν τις πληροφορίες του σεμιναρίου, συμμετέχοντας ενεργά.
Επωφελήθηκαν από το σεμινάριο γιατί είχαν οι ίδιοι το κίνητρο να εξελιχθούν επαγγελματικά και προσωπικά. Το εκπαιδευτικό σύστημα στην Ελλάδα έχει αρκετά μειονεκτήματα και συχνά παρεμποδίζει τη δημιουργικότητα. Ωστόσο, οι καθηγητές που διαθέτουν ευελιξία, φαντασία και αγάπη για το έργο τους, κατορθώνουν να ξεπεράσουν τα εμπόδια και να προσφέρουν ένα μάθημα αλησμόνητο. Ταυτόχρονα, διαθέτουν το χάρισμα να εμπνεύσουν τους μαθητές τους και να λειτουργήσουν ως πρότυπα. Χάρηκα που γνώρισα τους εκπαιδευτικούς αυτούς και εύχομαι σε όλους μας να συνεχίσουμε να εργαζόμαστε με πάθος και αγάπη. Σε όποιο βαθμό κι αν εργάζεται κάποιος, αξίζει να θυμίζει στον εαυτό του τους λόγους για τους ποιους ασκεί το επάγγελμά του. Αν δυσκολεύετεαι να βρει απαντήσεις, ίσως πρέπει να αναζητήσει άλλες μορφές εργασίας. Πιστεύω πως το πάθος για την εργασία μας μπορεί να αποτελέσει ένα ισχυρό εφόδιο αντιμετώπισης της οικονομικής κρίσης.

Ο δεύτερος κύκλος του επιδοτούμενου σεμιναρίου "Κίνητρα - Δημιουργική διδασκαλία" θα πραγματοποιηθεί τις επόμενες μέρες (μέσα στον Ιανουάριο). Για πληροφορίες και δηλώσεις συμμετοχής καλέστε στο τηλέφωνο 2106147001 (ΚΕΚ Ergoway).

15 σχόλια:

iLiAs είπε...

πολυ χρησιμο σεμιναριο, τυχεροι οσοι ειναι Αθηνα και το παρακολουθησουν :)

καλη χρονια να εχετε :)
να σας φερει τα καλυτερα :)

Σταυρούλα Σανίδα είπε...

iLiAs,
όντως είμαστε τυχεροί γιατί συμβαίνουν ακόμα αξιόλογες δράσεις σε πολλούς τομείς!
Καλή χρονιά και σε εσένα!

Πρινιωτάκης Μανώλης είπε...

Ξεκίνησα ένα σεμινάριο ελπίζοντας να πάρω κάτι αλλά χωρίς πολλές προσδοκίες...Σε αντίστοιχα σεμινάρια του παρελθόντος αλλά και βιβλία διδακτικής έβρισκες μόνο θεωρίες που δεν μπορούσες να εφαρμόσεις στην τάξη. Η Σταυρούλα το είδε νωρίς αυτό και επικέντρωσε τις προσπάθειες της στο να μας δώσει εφόδια που θα μπορούσαμε πραγματικά να το χρησιμοποιήσουμε. Το σεμινάριο ήταν πραγματικά χρήσιμο, διαφωτιστικό σε κάποιους τομείς, και το συνιστώ ανεπιφύλακτα σε όποιον ψάχνει να εξελίξει τον τρόπο που διδάσκει. Βέβαια βοήθησε και η τύχη αφού έπεσα σε ένα τμήμα όπου όλοι οι εξαιρετικοί συνάδελφοι συμμετείχαν ολόψυχα, πρόθυμοι ακόμα και να "εκτεθούν" (παρά το αρχικό μούδιασμα) προκειμένου να μάθουν (έτσι δεν είναι Βένια;;;).
Ευχαριστούμε για όλα Σταυρούλα, και παιδιά θα σας βάλω όλους σε μια mailing list και αν τύχει να παίσει στα χέρια μου κανένα "παιχνιδάκι" σαν αυτά που μας έδειξε η ψυχολόγος μας, θα σας το προωθήσω. Αν θέλετε κάντε κι εσείς το ίδιο.
Υ.Γ. Σταυρούλα σκεπτόμενος ξανά τα πιθανά μείον του σεμιναρίου σκέφτηκα κάτι που δεν μου είχε έρθει εκείνη τη στιγμή (δεν σε πειράζει ελπίζω να το δημοσιεύσω;). Στην αντιμετώπιση προβλημάτων στην επικοινωνία με τον μαθητή, στο κομμάτι του role playing, επικεντρώσαμε στην ιδιαίτερα προβληματική κατάσταση με τον μαθητή που σας ανέφερα. Βλέποντας το σήμερα νομίζω ότι θα ήταν χρησιμότερο να εστιάζαμε σε μια πιο "μεση κατάσταση", που και περισσότερη εφαρμογή θα είχε αλλά και δεν θα είχε αυτό το διαρκή τοίχο που πρότασσε ο μαθητής και που οι καθηγητές δεν συναντάμε παρα μόνο σπάνια.

Σταυρούλα Σανίδα είπε...

Αγαπητέ Μανώλη,
διαβάζοντας το σχόλιό σου συγκινήθηκα... Το σεμινάριο ήταν και για εμένα διαφωτιστικό και απολαυστικό! Ευχαριστώ για την παρατήρηση στο τέλος, θα τη λάβω υπ'όψιν μου για το επόμενο σεμινάριο!
Περιμένω ειδοποίηση για εκείνη τη συνάντηση που λέγαμε!
Καλή συνέχεια!

Κουράκου Γεωργία είπε...

Σταυρούλα,
θέλω και εγώ με τη σειρά μου να σε ευχαριστήσω για την πολύτιμη βοήθεια που μας πρόσφερες μέσα από αυτό το σεμινάριο..Προσωπικά έμαθα πολλά καινούρια πράγματα τόσο από αυτά που μας είπες εσύ όσο και από τις εμπειρίες των υπόλοιπων συναδέλφων..'Ηταν τιμή μου να είμαι ανάμεσα σε τέτοιους ανθρώπους και να μπορέσω να πάρω πράγματα από αυτούς... Σας ευχαριστώ όλους, λοιπόν, πολύ γιατί με τη βοήθειά σας αγάπησα ακόμα περισσότερο τη δουλειά μου :)

Ανώνυμος είπε...

Αναρωτιέμαι κατά πόσον μπορεί να διδαχτεί, ή εμπνευστεί αν προτιμάτε, κάποιος εκπαιδευτικός να είναι περισσότερο δημιουργικός και λιγότερο ξύλινος. Και κατά πόσον αυτό θα μπορούσε να σταθεί σε ένα ξύλινο σύστημα με ξύλινους γονείς, ξύλινους διευθυντές, ξύλινα πρότυπα.

Αλλά ας αφήσω τις ταμπέλες και τις γενικεύσεις και ας καταφύγω στην δύναμη του παραδείγματος :
Μπορεί να μην βρισκόμαστε πλέον ακριβώς στην εποχή που μας έδειξε ο Peter Wier στο Dead Poet Society (Κύκλος των χαμένων ποιητών), αλλά δεν είμαστε δα και πολύ μακρυά από αυτήν. Και τότε και σήμερα οι περισσότεροι καθηγητές (όσοι τιμούν το επάγγελμά τους και δεν το βλέπουν καθαρά ως μεροκάματο) πιστεύω ότι ξεκινούν με τον ζήλο και το πάθος και την όρεξη του κεντρικού χαρακτήρα-καθηγητή της ταινίας -που έχετε όλοι δει βέβαια ε;

Πόσοι όμως από αυτούς, και τότε και σήμερα, άντεξαν και αντιστάθηκαν στις πιέσεις να μετατραπούν σε παπαγαλιστές ή κατηχηστές; Στο φανταστικό σύμπαν της ταινίας, στο τέλος της που ο Robin Williams εκδιώκεται για άλλο κολλέγιο, στο επόμενο πόσο θα συμβιβάστηκε; Και αν άντεχε και στο επόμενο σίγουρα κάποια στιγμή θα κουραζόταν και αυτός από την αλληλουχία δυσμενών μεταθέσεων και κάποια στιγμή θα έκανε πίσω. Και θα γινόταν και αυτός εξίσου ξύλινος. Με ξύλινους μαθητές...

Όσον αφορά τα καθ'ημάς και το σήμερα. Ας υποθέσουμε ότι έχουμε έναν θεολόγο που τιμά το επάγγελμά του και δεν θέλει επουδενί να κατηχήσει. Που πιστεύει ακράδαντα ότι η πίστη είναι μία απολύτως προσωπική υπόθεση και ο ίδιος δεν έχει καμία δουλειά με την διδασκαλία της. Που δεν θέλει ούτε να προσελκύσει κανέναν προς την κραταιά θρησκεία αλλά ούτε και να απομακρύνει. Που θέλει να διδάξει, να ενημερώσει ισότιμα για όλες τις θρησκείες και όχι να κατευθύνει προς την κραταιά της χώρας με δούρειο ίππο το..."μάθημα των θρησκευτικών" - δεν είναι η εκκλησία αρμόδια για αυτό;

Που πιστεύει ότι οι μαθητές αποκτούν σταδιακά την δική τους φωνή, σκέψη και κρίση για να ασπαστούν ότι θέλουν, ακόμη και να μην ασπαστούν τίποτα.
Για πόσο λέτε αυτός ο άνθρωπος θα μπορούσε να αντισταθεί απέναντι στους υστερικούς μουτζαχεντίν συμπολίτες μας, ότι κατάρτιση, αντοχές, ζήλο και δημιουργικότητα και να έχει;

Ανώνυμος είπε...

Σταυρούλα, Μανώλη, Γεωργία.... δεν θα μπορούσα παρά να συμφωνώ απόλυτα με όσα αναφέρατε παραπάνω....το σεμινάριο αυτό πιστεύω πως ήταν για έμάς που συμμετείχαμε μια άκρως ενδιαφέρουσα και εποικοδομητική εμπειρία!Γνωρίσαμε συναδέλφους, μοιραστήκαμε στιγμές και ανησυχίες και αποκομίσαμε τεχνικές που ο καθένας μας θα μπορούσε να ενσωματώσει στο δικό του τρόπο διδασκαλίας...
Η Σταυρούλα ήταν από την αρχή διακριτικά στο πλευρό μας, άκρως ενθαρρυντική και υποστηρικτική και πάντα έτοιμη να ακούσει τους προβληματισμούς μας...
Όσο για το team των συναδέλφων...ήταν απλά SUPER!!!!!!
Εύχομαι λοιπόν καλή και κυρίως δημιουργική χρονιά σε όλους μας!!!!
Χρυσούλα Αποστολάτου
Υ.Γ Όσο για τη συνάντηση που λέγαμε...μη την αργείτε!

Σταυρούλα Σανίδα είπε...

Αγαπητή Γεωργία,
Χαίρομαι ιδιαίτερα που ενδυναμώθηκε ακόμα περισσότερο η αγάπη σου για το επάγγελμά σου μέσω αυτής της ομάδας! Ευχαριστούμε επίσης για τις δημιουργικότατες προτάσεις σου (και τα υπέροχα κεκάκια:-)

Σταυρούλα Σανίδα είπε...

@korioi,
Καταρχήν σε ευχαριστώ για το περιεκτικό και πολυδιάστατο σχόλιό σου. Δυστυχώς στο εκπαιδευτικό σύστημα συναντώνται συχνά οι ξύλινοι εκπαιδευτικοί, μαθητές και γονείς που περιγράφεις. Ωστόσο υπάρχει ένα μεγάλο ποσοστό καθηγητών οι οποίοι ενδιαφέρονται πραγματικά για το επάγγελμά τους και είναι διατεθειμένοι να εξελιχθούν στο ρόλο τους. Μέσα από την εμπειρία μου σε προγράμματα κατάρτισης σε εκπαιδευτικούς αλλά και από προσωπική εμπειρία έχω γνωρίσει πολλούς εκπαιδευτικούς που ξεχωρίζουν από το μαζικό τρόπο διδασκαλίας. Βέβαια η βασική προϋπόθεση για να "διδαχθεί" κάποιος τη δημιουργικότητα είναι να θέλει να εξελιχθεί και να αναπτυχθεί. Αν θεωρεί ότι τα γνωρίζει όλα ή υποτιμά τις νέες τάσεις, τότε ενδέχεται να μείνει στάσιμος. Η δημιουργικότητα δεν διδάσκεται μόνο σε σεμινάρια και δεν αφορά μόνο στην εργασία. Είναι μια διαρκής διεργασία που απαιτεί πρώτα την παρατηρητικότητα και στη συνέχεια τη φαντασία. Όταν παίζουμε με ένα παιδί, όταν βγαίνουμε έξω με φίλους, όταν επιλέγουμε διακοπές με τον/την σύντροφό μας μπορούμε να επιλέξουμε να είμαστε δημιουργικοί ή να κάνουμε μία από τα ίδια.

Σταυρούλα Σανίδα είπε...

Αγαπητή Χρυσούλα,
Το να γνωρίζεις ανθρώπους που να σε εμπνέουν είναι ένα δώρο ανεκτίμητο! Με λίγο συγχρονισμό θα καταφέρουμε να συναντηθούμε και πάλι!

Μαρία είπε...

Σταυρούλα μου σε ευχαριστούμε πολύ γι'αυτή την όμορφη αφιέρωση!! Πολύ συγκινητικό από μέρους σου! Χάρηκα πάρα πολύ που γνώρισα τόσο αξιόλογους ανθρώπους και επαγγελματίες μέσα από αυτό το σεμινάριο! Σας ευχαριστώ όλους γι'αυτή τη μοναδική εμπειρία!Καλή Χρονιά με υγεία!
Μαρία

digitall είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.
Σταυρούλα Σανίδα είπε...

Αγαπητή Μαρία,
Ως ομάδα την αξίζετε την αφιέρωση:-)
Καλή χρονιά και σε εσένα με υγεία και δημιουργικότητα!

Πρινιωτάκης Μανώλης είπε...

Φίλε/η korioi
Το storyteling της Σταυρούλας στην πράξη.
Μια από τις ρεαλιστικές λύσεις που έχουν προταθεί για την περίπτωση που ένας αστεροειδής ανιχνευθεί σε τροχιά πρόσκρουσης με τη Γη είναι η εξής:
Στέλνουμε έναν μικρό διαστημόπλοιο να ταξιδεύει παράλληλα με τον αστεροειδή για μερικά χρόνια. Η βαρυτική έλξη λόγω της μάζας του είναι πολλές φορές (και με τις κατάλληλες προϋποθέσεις) αρκετή για να αλλάξει την τροχιά του ουρανίου σώματος και έτσι να αποφευχθεί η σύγκρουση!!! Να σημειώσω ότι η μάζα του διαστημοπλοίου είναι περίπου σαν την μάζα ενός αυτοκινήτου, με τον αστεροειδή να είναι σαν τον Υμηττό σε μέγεθος.

http://en.wikipedia.org/wiki/Gravitational_tractor

Ίσως κατά ένα μέρος να έχεις δίκιο, το σύστημα, αλλά και η νοοτροπία του μέσου Έλληνα να δυσκολεύει το μάθημα. Είναι δύσκολο να ξεδιπλώσεις τη διάθεση σου να αναπτύξεις (ή πολύ καλύτερα να δώσεις κίνητρα για να αναπτυχθούν) ψυχές ανθρώπων όταν κυνηγάς τα μόρια στις πανελλήνιες ή ένα άτεγκτο και κακώς σχεδιασμένο ωρολόγιο πρόγραμμα. Όμως αυτό δεν σημαίνει ότι δεν βάζεις που και που τις δικές σου πινελιές, τις βαρυτικές σου έλξεις αν θες ελπίζοντας ότι που και που κάποιες πορείες τις επηρεάζουν.

Σταυρούλα Σανίδα είπε...

Αγαπητέ Μανώλη,
Με την ευκαιρία της παρατήρησής σου να υπογραμμίσω ότι το storytelling δεν ανήκει μόνο στη σφαίρα του φανταστικού αλλά και του ρεαλιστικού. Ακόμα και όταν αφηγούμαστε τις εμπειρίες από τις διακοπές μας κάνουμε χρήση του storytelling. Ακόμα και τώρα που ανταλλάσσουμε σχόλια, χρησιμοποιούμε storytelling. Απλώς μπορεί να διανθίζει κανείς την αφήγηση μιας ιστορίας ενσωματώνοντας παραμύθια ή ήρωες ιστοριών κλπ. Ωστόσο και μια ιστορία από την καθημερινή ζωή είναι storytelling! Οπότε έχεις μεγάλη εμπειρία σε αυτόν τον τομέα!