Το Τοπίο και Εσύ

Το τοπίο μπροστά σου.

Η ξεθωριασμένη εικόνα πίσω σου.
Η ηχώ της παρουσίας γύρω σου.

Το τοπίο μέσα σου.

Ανάμεσα σε τσάκρας με οργιώδη βλάστηση.
Μεταξύ επιθυμιών.
Στη διακύμαση των απαγορεύσεων.

Κι αν το τοπίο ήταν ένας λευκός καμβάς;
Πώς θα ξέφευγες από το "ανάμεσα" και το "μεταξύ";
Πώς η διακύμανση θα όριζε την παλέτα σου;

Το Τοπίο στα χέρια σου.
Οι επιλογές στο Εσύ σου.

Αλεχάνδρο & Ισαβέλα*

Η παγκόσμια μέρα χορού είχε λάβει τέλος.

Εκείνοι όμως είχαν μόλις ξεκινήσει.
Να δίνουν σε κάθε μέρα μια ξεχωριστή κίνηση.
Να γεμίζουν κάθε ώρα με ένα τραγούδι.

Να κλείνουν τους κύκλους.
Να σχηματίζουν νέα σχήματα με γεμάτη καρδιά.

Την καρδιά που ακόμα κι αν δεν ξέρει τους στίχους, τολμά να τραγουδά.
Την καρδιά που ακόμα κι αν δεν γνωρίζει όλα τα βήματα, φιγουράρει στην πίστα.

Την καρδιά που μεταμορφώνει κάθε στιγμή σε μέρα χορού.
Την καρδιά που μαγνητίζει άλλες καρδιές.

Και η ένωσή τους γεννά τη φιλία*.

Η γιορτή της περιπλάνησης

Η γοργόνα και το κορίτσι συναντήθηκαν εκείνο τα βράδυ.
Η φωτογραφία κι η πόζα διασταυρώθηκαν στο ταξίδι τους.
Πολλοί θα έβλεπαν αυτή την εικόνα στα social media.
Αρκετοί θα έκαναν like.

Λίγοι θα κατανοούσαν αυτό το ταξίδι.

Ίσως θα ήταν αυτοί που θα ήταν πρόθυμοι να ξοδέψουν μια μικρή περιουσία στην περιπλάνηση.
Ίσως θα ήταν αυτοί που θα περιπλανιόνταν με όχημα τα όνειρά τους.
Ή εκείνοι που ήταν αχόρταγοι για εικόνες. Όχι μόνο αυτές που βλέπει κανείς σε μια φωτογραφία.

Η γοργόνα και το κορίτσι είχαν καταφέρει να στήσουν εκείνη τη στιγμή μια μικρή γιορτή.
Αφέθηκαν για λίγο σε ένα ιδιαίτερο ξεφάντωμα.
Έτσι όπως νιώθεις όταν γλεντάς με την ψυχή σου.
Σαν να χορεύεις σε μια άδεια πίστα και να απλώνεσαι τόσο που δεν χωράς.

Το κορίτσι θα έλεγε αντίο και θα συνέχιζε την πορεία της.
Έτοιμη να απαθανατίσει κάθε νέα έκπληξη.
Με τη λαχτάρα της γοργόνας να βουτήξει σε κάθε εμπειρία.
Με μια μικρή τσάντα στην πλάτη με πολλές κρυμμένες θήκες.

Και από κάθε θήκη ξεπηδούσαν πρωτότυπες γιορτές.

Παπούτσι από τον τόπο σου*

Σε ξέρω λίγο.
Κι όμως.
Σε αφήνω να πάρεις θέση δίπλα μου.

Σου λέω ένα μυστικό.
Κι όμως.
Σε αφήνω να με μάθεις.

Σε προσκαλώ να έρθεις πιο κοντά.
Κι εκεί.
Επάνω σε άνετα μαξιλάρια αράζει ένα κοινό μας σημείο.

Η καταγωγή μας.

Εκείνη που δεν στριμώχνεται σε γεωγραφικά όρια.
Επειδή είναι ελεύθερη να ξαπλώσει όπου νιώθει άνετα.
Επειδή είναι έτοιμη να αφεθεί όπου αισθάνεται ζεστασιά.

Εκείνη που δεν επαναπαύεται ποτέ.
Επειδή συνδέεται με τις ρίζες των προγόνων.
Επειδή συνδέεται με τις αναζητήσεις των απογόνων.

Εκείνη που γιορτάζει κάθε φορά.
Επειδή ενθουσιάζεται να συναντά συμπατριώτες.
Επειδή ενθουσιάζεται να συνδημιουργεί νέα σημεία σύνδεσης.

Η Καταγωγή μας. Η Γιορτή μας.

*Αφιερωμένο στην Α.Β. 

Words connecting worlds*

A man in a strange place 

met his twin.

She was just like him.

Yet completely different.

They were joined  by sweet sadness.

Seeking love, with truth, 

at the cost of mistakes and failure

and they were willing to see and be seen.

To dance with love and truth

perhaps stumbling at first

toward a new understanding.

Wrestling with words.

Allowing experience, tears and joy

 to light their path.

And in this place

gripped by enthusiasm

inspired by being

they whirl and invite others to this dance.

*Words stemming form a loving heart, 

in worlds being geographically apart, 

creating valuable pieces of art.

I am so happy to post this poem by my friend G.D. I am grateful for the enthusiasm we share, our common love for inspiration and our thirst for deep connections.   

Towards...*

Once upon a time I met a man.
He started talking to me in a foreign language.
I could understand every word.
He was coming from a different land.
And he looked like my relative.

Once upon a time the man introduced himself again.
He continued the discussion.
I could feel the interaction more vividly.
He was coming from a familiar place.
And he looked like a boy.

Once upon a time the man became a boy.
He focused more on listening to me.
I could regard him as a friend.
He was coming from the country of Enthusiasm.
And he looked like a Greek philosopher.

Once upon a time the man with the voice of a boy told me:
"May your Energy be synchronised with other people's Energy".

Once upon a time I got more inspired.
Feeling the heat of passion I was led by fancy shoes.
Towards my own land of Enthusiasm. Filled with passionate inhabitants.

*A post dedicated to my friend Aki.

Το σπίτι μου

Δεν υπάρχει άλλος τόπος σαν το σπίτι μου.

Επειδή εκεί επιλέγω να επιστρέφω.

Μετά από ένα συναρπαστικό ταξίδι.
Μετά από μια δύσκολη μέρα.
Μετά από ένα ξέφρενο πάρτυ.

Επειδή από εκεί επιλέγω να κάνω την εκκίνηση.

Προς νέες περιπέτειες.
Προς τα όνειρά μου.
Προς εναλλασσόμενες αναζητήσεις.

Επειδή εκεί είναι το καταφύγιό μου.
Το βασίλειό μου.
Ο χώρος έμπνευσης.
Το πεδίο ανασυγκρότησης.
Ο ναός μου.
Το ησυχαστήριό μου.

Επειδή εκεί είμαι εγώ.
Ελεύθερη.
Παιχνιδιάρα.
Προσκυνήτρια.
Οικοδέσποινα.

Επειδή το σπίτι μου είμαι εγώ.