Περί εγκράτειας

Στο σπίτι με τη μινιμαλιστική ιαπωνική διακόσμηση είναι θαμμένα γκροτέσκα μυστικά.
Στις γαβάθες με τα νουντλς τα αχόρταγα στόματα ρουφούν κάθε στάλα.
Στις εποχές με τα ποικίλα χρώματα παραμένει το μουντό της στέρησης αγάπης.
Στους ήρωες με τις ξεθωριασμένες ταυτότητες είναι ζωντανό μόνο το παρόν.
Στους κλέφτες καταστημάτων συνεχίζει να γουργουρίζει το στομάχι από πείνα.
Στη βεράντα με τα γυαλισμένα παιχνίδια φαντάζει ακόμα πιο γκρίζος ο ουρανός. 
Στο βλέμμα του μικρού κοριτσιού ελλοχεύει μια ηλιαχτίδα ελπίδας. 
Στο τέλος της ταινίας ένα σιωπηλό κοινό προσπαθεί να βρει σημεία ταύτισης. 

Στην ορμή για να ρουφήξω τα νοήματα, ενεργοποιείται η σκέψη. 
Στην εγκράτεια για να μην πέσω σε παρερμηνείες, γλυκαίνει το συναίσθημα.
Στη βουτιά σε κινηματογραφικές εικόνες στη ζωή κάνω μια στάση για σούσι και σάκε.
Στην υγεία της Εγκράτειας. 

*Αφιερωμενο σε όσους διακρίνουν τα κρυμμένα μηνύματα στο σινεμά και στη ζωή ;)  

Η Συνάντηση

Η μέρα αυτή πλησιάζει.
Το γνωρίζω,
Όχι επειδή βασίζομαι σε αποδείξεις.

Απλά το ξέρω.
Επειδή θέλω να βρεθούμε.
Επειδή η διαίσθησή μου μου λέει ότι κάτι εμπνευστικό θα συμβεί.

Εκείνη η μέρα.
Που μοιάζει να είναι κοντά.
Που η πρόθεσή μου να καθίσω σε εκείνο το τραπεζάκι μαζί σου τη φέρνει ήδη στο τώρα.

Απλά περιμένω.
Χωρίς βιασύνη.
Χωρίς αγωνία.

Γνωρίζοντας ότι η επιθυμία δυναμώνει την πίστη.
Σε εκείνη τη Συνάντηση.
Κάποια μέρα.

Ανεξίτηλη γεύση φράουλας

Όπως το φαγητό αξίζει να σε θρέφει και να μην σε χορταίνει, ομοίως και:

• το φιλί αξίζει να είναι δοσμένο με θρεπτική διάθεση
• το πάθος αξίζει να είναι ακόρεστο
• οι στιγμές ευτυχίας να μοιάζουν με υγιεινά συστατικά
• οι νέες συναντήσεις να σου ανοίγουν την όρεξη
• οι αποχωρισμοί να σου δίνουν τροφή για σκέψη

Η συνάντησή μου με τον Β.Κ. με τάισε με μπόλικες σκέψεις και συναισθήματα.
Ταυτόχρονα με άφησε πεινασμένη για προσεχείς αναζητήσεις.
Του λέω "à bientôt" με γεύση φράουλας στο στόμα.

Γλυκιές στιγμές θάρρους

"Γιατί δεν καταλαβαίνεις;". Η φράση άρχιζε να βουίζει μέσα του σαν ενοχλητική μύγα.
Τόσο πολύ αποσυντονίστηκε που το κουτάλι γλίστρησε από τα χέρια του. Ο θόρυβος που έκανε στο γυάλινο τραπέζι τον επανέφερε απότομα.

Η ντροπή του συνέχιζε να πετά ενοχλητικά.

Είχε δώσει μια υπόσχεσει στον εαυτό του. Κάθε φορά που τέτοιες ιπτάμενες σκέψεις τρύπωναν στο μυαλό του, εκείνος θα συνέχιζε ακάθεκτος να ασχολείται με αυτό που έκανε.

Εκείνη τη στιγμή λοιπόν η ασχολία του ήταν να απολαύσει ένα λαχταριστό γλυκό. Δεν θα επέτρεπε σε καμιά μύγα του παρελθόντος ή του παρόντος να αποσπάσει τη λαχτάρα του για εκείνο το cheesecake.

Με μια κίνηση ρυθμική σχεδόν τελετουργική έπιασε το κουτάλι. Σε λίγα δευτερόλεπτα η γλυκιά αίσθηση είχε εισβάλει στο κορμί του.

Έκλεισε τα μάτια του για λίγη περισσότερη γευστικά διεγερτική αφύπνιση.

Μια μικρή νεράιδα αιωρήθηκε στο οπτικό πεδίο της φαντασίας σου. "Ουφ! Ευτυχώς που κατάλαβες έγκαιρα αυτή τη φορά!".

Και κάπως έτσι μια παιχνιδιάρικη κίνηση θάρρους τόσο θρεπτική και απολαυστική σαν καλό σπιτικό γλυκό γέμισε το στομάχι και την καρδιά του.

Όταν η νύχτα χόρεψε με το φως

Δυο αναμμένες λάμπες έδειξαν τον ερχομό της νύχτας.

Βλέμματα που διασταυρώθηκαν σήμαναν την έναρξη του χορού.
Παλάμες που ενώθηκαν έφτιαξαν μια φωλιά ζεστασιάς.

Δυο σώματα ταξίδεψαν στο όριο της παρανομίας.

Δυο κοινές επιθυμίες.
Το φιλί μακράς διαρκείας.
Το φως στην αναζήτηση. 

Δυο χαμόγελα έδειξαν τον ερχομό της επόμενης μέρας.

Away from the battlefield

*"I am a killer". Pride was the main ingredient of his phrase mixed with a pinch of embarrassment.

I knew exactly what he meant. This is why the word killer hit me with pleasant surprise.

Killing choices deprived of meaning is a sacred life goal.
Being armed with courage in order to eliminate rules or unhelpful beliefs is a demanding task.
Even if we manage to kill whatever is out of our values, we may be left with a subtle flavor of guilt.

But, most importantly, when the bloody job is done, we stop fighting.
We move ourselves outside the battle field.
We remove the killing equipment.
We lead ourselves to playgrounds.

We feel free.

Free to choose the colors that fit us.
Red for passionate relationships.
Blue for meaningful interactions.
Pink for exchanging creative ideas.

*"I am a killer as well!" I replied with a colorful smile.

Να επιτρέπεται η "είσοδος"

Συχνά ακούω το αγωνιώδες ερώτημα από πολλούς θεραπευόμενούς μου για το πότε θα σταματήσουν να νιώθουν θλίψη ή θυμό ή ενοχές ή φόβο. Εύλογα αναρωτιούνται, καθώς πίσω από το ερώτημα υπάρχει ένα κρυμμένο μήνυμα. Τις περισσότερες φορές το μήνυμα αυτό μπορεί να μεταφράζεται ως: "Έχω κουραστεί να νιώθω έτσι" ή "Χάνω την ελπίδα μου για αλλαγή"...

Ανά διαστήματα έχω και εγώ την ίδια τάση. Να θέλω να απαλλαγώ από δυσάρεστα συναισθήματα ή σκέψεις. Ή να θέλω να λύσω άμεσα ένα πρόβλημα και να γίνομαι ανυπόμονη. Εκείνες τις στιγμές ανυπομονησίας, κούρασης ή απαισιοδοξίας, κάνω μια παύση και παρατηρώ. Τι συμβαίνει πραγματικά; Πού οφείλεται η ανυπομονησία; Πώς έχω παρασυρθεί στην ψυχολογική κούραση;

• Υπενθυμίζω στον εαυτό μου τις μεταβλητές που είναι έξω από τον έλεγχό μου. 
• Αναγνωρίζω μέχρι πού μπορώ να επηρεάσω με τη συμπεριφορά μου και τι είναι αυτό που δεν μπορώ να αλλάξω. 
• Αποδέχομαι ό,τι έρχεται στο δρόμο μου. Αυτό βέβαια δεν με κάνει να χαίρομαι. 
• Γίνομαι ανοιχτή και πρόθυμη να καλωσορίσω ακόμα και δύσφορες καταστάσεις. 
• Επιλέγω ανθρώπους που εμπιστεύομαι, για να συζητήσω μαζί τους. 
• Είμαι δεκτική να ακούσω όσους με αγαπάνε, ακόμα και αν οι συμβουλές τους μου φαίνονται έξω από τη δική μου συλλογιστική. 
• Επιστρέφω στον εαυτό μου και επεξεργάζομαι όλα τα δεδομένα.
• Φροντίζω να υπενθυμίζω στον εαυτό μου τι με οφελεί και τι με βλάπτει. 
• Συνεχίζω να ικανοποιώ τις ανάγκες μου με ευλαβικό τρόπο. 
• Λέω ένα ευχαριστώ από την καρδιά μου σε όσους μου συμπαραστέκονται. 

Τελευταία αλλά σημαντική υπενθύμιση:

• Διατηρώ παιχνιδιάρικο ύφος φορώντας σκουλαρίκια με θεραπευτικό μήνυμα ;)