Το μονοπάτι της ψυχής:
Μια ψυχολόγος αφηγείται γράφοντας
Πέμπτη 14 Ιουλίου 2022
Κέρασμα το δικό μας
Τρίτη 12 Ιουλίου 2022
Ναι...
Δευτέρα 30 Μαΐου 2022
Μαγι-αρόν*
Της άρεσε να στολίζεται με τα χρώματα της άνοιξης.
Την πάθιαζαν οι ρόλοι που ήταν φρέσκοι σαν μαγιάτικο στεφάνι.
Τρελαινόταν για λιχουδιές που την έκαναν να τρέμει σαν χταπόδι.
Χαμογελούσε με αυθεντικό κοριτσίστικο τρόπο, όταν της έκαναν δώρα.
Και ενώ ξετύλιγε το κίτρινο κουτί, βάφτιζε το περιεχόμενο "μαγι-αρόν".
Επειδή την ενθουσίαζε να αλλάζει αποχρώσεις στις λέξεις.
Επειδή μεταμορφωνόταν και η ίδια. Μια σε κορίτσι, μια σε γυναίκα.
Και έτσι δεχόταν κάθε μεταμόρφωση.
Αποχαιρετώντας λοιπόν τον ήλιο του Μάη περίμενε με λαχτάρα το φως του Ιουνίου.
Για να γιορτάσει καθετί που θα φώτιζε το καλοκαίρι της.
*Αφιερωμένο σε όλα κορίτσια που ξέρουν να προσφέρουν και να δέχονται κάθε δώρο.
Κυριακή 24 Απριλίου 2022
Ευθυγράμμιση
Και εκεί που κάτι στραβώνει, εκεί που οι γραμμές γίνονται ζικ ζακ, εκεί που τα σχέδια σε ευθεία κουρμπάρπουν…
Εκεί θυμάσαι ότι συνεχίζεις την κίνηση στο σχήμα της ευελιξίας.
Κι ας μην συμμετείχες σε πολύβουο τσιμπούσι. Κι ας είχες νύχια μαδημένα. Κι ας ήταν τα μαλλιά σου άφτιαχτα.
Αρκεί που ξέρεις ότι ευθυγραμμίζεσαι. Με ανθρώπους που κινούνται στην ίδια τροχιά με εσένα. Με την πρόθεση να σε διαπεράσουν με τη ματιά τους. Κι ας μην πρόλαβες τα φτιάξεις το σωστό μανικιούρ. Κι ας μην ίσιωσες τέλεια τη φράντζα.
Αρκεί που η ευθυγράμμιση είναι γεμάτη από αγάπη. Αρκεί που οι γραμμές της έχουν μπλεχτεί στα νύχια και στα μαλλιά σου. Τυλιγμένες εκεί μέσα σε κάνουν να νιώθεις τόσο όμορφη.
Και έτσι δεν σε απασχολεί τόσο αν κάτι στραβώσει. Είναι η ομορφιά που στέκει πάντα σε ευθεία μπροστά σου. Είναι που σε ισιώνει η αγάπη.
Τετάρτη 13 Απριλίου 2022
Αυτοσχεδιασμός
Όλα ξεκίνησαν με ένα ανάλαφρο αεράκι.
Απαλό, δροσερό, ιδανικό.
Έβγαλε τα παπούτσια της.
Οι πατούσες της ακολούθησαν κατευθείαν το ρυθμό.
Περπάτημα απαλό, ζεστό, ισορροπημένο.
Σιγά σιγά άρχισε να φυσά.
Έβγαλε τα ρούχα της.
Το σώμα της τυλίχτηκε με ρούχο αέρινο.
Κίνηση ντελικάτη, ζωηρή, γειωμένη.
Και έφτασε ο άνεμος.
Ντύθηκε με τη σιωπή.
Οι παλάμες της μια μάσκα στο πρόσωπο.
Ακινησία, ακαμψία.
Γλίστρησε το κορμί της στη θάλασσα.
Βυθίστηκε στο υγρό κουκούλι.
Η μόνη της διαδρομή από το βυθό προς την επιφάνεια.
Ώσπου αναδύθηκε ως αέρινη υγρή οντότητα.
Η βάφτιση είχε τελειώσει.
Με υγρά μαλλιά πάτησε στη γη.
Τα στήθη της δυο φακοί στην πορεία της.
Τα πόδια της δυο εργαλεία υπό τις προσταγές της μουσικής.
Εκείνη τη χορογραφία θα την εμπνεόταν η ίδια.
Εκείνη τη χορογραφία θα την αφιέρωνε στον εαυτό της.
Επειδή είχε αρχίσει να τον ερωτεύεται με το πάθος του ανέμου.
*Αφιερωμένο σε όσους γίνονται ερωτεύσιμοι στα μάτια τους (και κατ’επέκταση στα μάτια άλλων).