Το σπίτι της σοκολάτας ήταν πολυσύχναστο. Όχι τυχαία. Ήταν γευστικό και γενναιόδωρο. Όλοι είχαν ένα ξεχωριστό κέρασμα. Γέμιζαν το στόμα τους με γλύκα και έφευγαν με ξενοιασιά. Επέστρεφαν, όποτε το είχαν ανάγκη. Πάντα επέστρεφαν. Και το σπίτι χαιρόταν να καλωσορίζει και να αποχαιρετά.
Ώσπου ένας επισκέπτης έφτασε με μια σοκολάτα στο χέρι. Ήθελε να τη δωρίσει στο σπίτι. Μα εκείνο δεν ήταν συνηθισμένο να λαμβάνει. Έστειλε λοιπόν τον επισκέπτη σε ένα ίδρυμα πιο κάτω. Ήταν σίγουρο ότι ο επισκέπτης θα μπέρδεψε τον αριθμό στο δρόμο.
Ο επισκέπτης επέστρεψε την επόμενη μέρα κρατώντας μια σακούλα με γλυκά. Το σπίτι του υπέδειξε πάλι το δρόμο για το ίδρυμα. Αυτή τη φορά όμως ο επισκέπτης δεν έφυγε. Ήθελε να ανταποδώσει στο σπίτι όλα τα καλά που είχε δώσει στην οικογένειά του.
Ήταν εκεί, για να ταΐσει το σπίτι με ευγνωμοσύνη.
Το σπίτι κατάφερε να ξεκινήσει με μια μπουκίτσα ευγνωμοσύνης. Μετά από κάμποσο καιρό ήταν σε θέση να τρώει όλη τη μερίδα. Και από τότε οι σοκολάτες που παράγει είναι ακόμα πιο λαχταριστές!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου