Η ζήλεια σε σπρώχνει σε μια κατηφόρα γαμάτη λακούβες.Εκεί που κατρακυλάς, ζαλίζεσαι, προσπαθείς να πιαστείς από κάπου, αλλά όλα φαίνονται αβέβαια. Μένεις μετέωρος, πονάς από τα κυλίσματα και καταλήγεις μόνος. Κουλουριάζεσαι στη λακούβα σου και λασπολογείς με τις σκέψεις σου.
Όσο αποζητάς ένα χέρι να έρθει και να σε τραβήξει, τόσο περισσότερο βαλτώνεις.
Μόνος σου πρέπει να σταθείς στα πόδια σου και να δεις ότι μετά την κατηφόρα ο δρόμος γίνεται ευθύς και ομαλός. Ακόμα κι όταν βρίσκεσαι στην κατηφόρα, φρόντισε να κάνεις μια κατάβαση χωρίς να απευθύνεις κατηγορίες ούτε στους άλλους ούτε στον εαυτό σου. Βάλε ροδάκια στα πέλματα, ρολάρισε με ασφάλεια και η κατηφόρα δεν θα σε ζαλίσει πια.
Υπενθύμισε στον εαυτό σου ότι η κατηφόρα είναι ένα κατασκεύασμα της σκέψης σου. 'Η θα την προσπερνάς με ταχύτητα κάθε φορά που όταν στρίβεις, πέφτεις πλάι της, ή θα ξεκινήσεις έργα ανέγερσης νέων δρόμων..!
4 σχόλια:
Γενικα η ζηλεια ειναι μια κατηφόρα πολυ απότομη στην οποία αν δεν έχεις καλα φρένα εξ' αρχης αναπτυσσεις τετοια ταχυτητα που μετά δύσκολα σταματας ή μάλλον σταματας όταν πια εχεις τσακιστεί είε έχει λακούβες η διαδρομή είτε όχι. Δυστυχως τις περισσότερες φορές όμως τσακιζεσαι και έχεις πάρει και τον αλλον/άλλη μαζι σου...
Δημήτρης Μ.
Αγαπητέ Δημήτρη,
Πράγματι η ζήλεια δεν ταλαιπωρεί μόνο ένα άτομο. Παρασύρει και άλλους στο πέρασμά της!
Ευχαριστώ για το σχόλιο!
θαυμασμός για τα πεπραγμένα ενος άλλου ατόμου και προσπάθεια να κανουμε και 'μεις κατι παρομοιο..
ετσι ναι..το αλλο.. είναι η μικρη ζηλεια μεταξύ του ζευγαριού??
..και η αδιαφορία, δεν μου καθεται καλα.
καλο βράδυ :)
iLiAs,
αναφέρομαι στη ζήλεια όταν γίνεται μια παθολογική κατάσταση, από την οποία δυσκολευόμαστε να ξεφύγουμε. Εστίασα περισσότερο στις διαπροσωπικές σχέσεις.
Ευχαριστώ για το σχόλιο!
Δημοσίευση σχολίου