Τρίτη 10 Ιουλίου 2012

Πόσο διαρκεί το πάθος;

Μια ερωτική σχέση ξεκινά συνήθως με θετικά σημάδια. Αμοιβαίο ενδιαφέρον, προσέγγιση, έλξη, διεκδίκηση, πάθος... Το ξεκίνημα είναι πολλές φορές συναρπαστικό: περιμένουμε με λαχτάρα τηλέφωνό του/της, μετράμε τις ώρες για να τον/την συναντήσουμε, δεν μας φτάνει ο χρόνος όσο είμαστε μαζί του/της, τον/την σκεφτόμαστε συνέχεια. Όσο η σχέση προχωράει, το ζευγάρι δημιουργεί μια αυτόνομη τρίτη οντότητα. Οι δύο σύντροφοι συμβάλλουν με τα χαρακτηριστικά της προσωπικότητάς τους και τις συνήθειές τους να συνθέσουν αυτή την τρίτη οντότητα, τη σχέση τους. Η σχέση δεν είναι δυνατό να βασίζεται μόνο στα γνωρίσματα της πρώτης επαφής. Αν το ζευγάρι μείνει προσηλωμένο στο στάδιο της έναρξης, δεν θα επιτρέψει στη σχέση να περάσει από τις άλλες φάσεις. Στην πραγματικότητα, είναι δύσκολο να καθηλώσουμε μια σχέση στο στάδιο έναρξης. Κάποιες φορές οι σύντροφοι αναπολούν την ατμόσφαιρα εκείνης της περιόδου και αναρωτιούνται τι απέγινε εκείνη η ορμή. Βιώνουν μια απώλεια όταν συνειδητοποιούν τα περασμένα χρόνια. Ωστόσο, όταν μια σχέση μπορεί να δώσει το έναυσμα και στους δύο συντρόφους να εξελιχθούν τόσο ατομικά όσο και ως δυάδα, η αναπόληση δεν συνδέεται με την απώλεια αλλά με μια γλυκιά ανάμνηση. Το πρώτο στάδιο της σχέσης γίνεται μια τρυφερά συναρπαστική ιστορία που οι σύντροφοι ευχαριστιούνται να διηγούνται. Το πάθος διαρκεί όσο το ζευγάρι μπορεί να φτιάχνει νέες ιστορίες ανάλογα με το στάδιο που διανύει κάθε φορά. Ακόμα και η ιστορία της σύγκρουσης ανάμεσα στο ζευγάρι όπου περιγράφεται ο καβγάς, η ένταση και οι λύσεις είναι μια ιστορία πάθους. Για τη συγγραφή ή αφήγηση είναι βασική προϋπόθεση η αμοιβαία συνεργασία και η ισοτιμία των δημιουργών. Το πάθος διατηρεί τη φλόγα του όταν οι άνθρωποι απολαμβάνουν τις χαρές της συντροφικότητας και ταυτόχρονα διατηρούν κομμάτια αυτονομίας και ελευθερίας. Τέλος, το πάθος βρίσκεται μέσα μας και δεν περιορίζεται σε μια κατάσταση έξω από εμάς προς αξιολόγηση. Όσο διατηρείται μέσα μας καθρεφτίζεται και στη ζωή μας!

4 σχόλια:

iLiAs είπε...

δεν νομιζω οτι εχει χρονικο οριο το παθος...
αναλογα τη χημεια του ζευγαριου..

αρκει να τροφοδοτειται και απο τα 2 μέλη...

παθος, ποθος..και οι στιγμες μας γινονται, μοναδικες-χαρουμενες!

καλο απογευμα :)

Σταυρούλα Σανίδα είπε...

@iLiAs,
αμοιβαία τροφοδότηση λοιπόν χωρίς χρονικά όρια!
Ευχαριστώ για το εύστοχο σχόλιο!

Ανώνυμος είπε...

Η λέξη "πάθος" παραπέμπει σε έντονες εως και εκρυθμες καταστασεις που κατα βάθος όλοι θέλουμε να ζησουμε. Η σχέση ειναι σαν τη φωτιά που βάζουμε για να...ψησουμε κάτι. Στην αρχη με τα προσανάμματα έχει φλόγα δυνατη ,μετά αυτα καίγονται και η φλόγα πέφτει όμως η ζέστη συνεχιζεται αφου πλέον τα κάρβουνα απο κάτω έχουν κάνει "θράκα" και αυτη η "θράκα" ειναι που ψηνει το κρέας ή ό,τι άλλο. Και το ψηνει όμορφα. Αν αφησεις τη δυνατη φλόγα τοτε αυτο που θες να ψηθει απλά θα καει και θα μεινει μονο η εντυπωσιακη φλογα!
Το πάθος ειναι όμορφο και εντυπωσιακό όμως αν δεν προσεχθει τοτε μπορει να οδηγησει τη σχέση σε ολοκάυτωμα. 'Ισως όλοι να το εχουμε ζησει αυτο με κάποια σχέση στη ζωή μας και βεβαια ουτε κι εγω αποτελω εξαιρεση...


Δημητρης Μ.

Σταυρούλα Σανίδα είπε...

@Δημήτρη,
με αυτό το γεμάτο εικόνες σχόλιο, είμαι σίγουρη πως έχεις ζήσει σχέσεις πάθους! Εύχομαι να βρεις την ολοκλήρωση μέσα από τη σχέση που περιγράφεις!

Ευχαριστώ για το σχόλιο!