Η Ανάγκη για αποδοχή και φροντίδα διαμορφώνει τις σχέσεις. Μετά από ένα χωρισμό η Ανάγκη μοιάζει να χρειάζεται επισκευή. Τότε ψάχνει να βρει αυτόν τον Κάποιον που θα την επιδιορθώσει. Και πέφτει πάνω στον Κάποιον. Η απώλεια που έχει προηγηθεί την ξύπνησε απότομα. Εκεί που είχε συνηθίσει να απολαμβάνει τα χάδια, να δέχεται την προσοχή και να εισπράττει αγάπη, στέκεται έξω από τη ρουτίνα της. Με χαρακιές, χτυπήματα και γδαρσίματα. Έτοιμη προς επισκευή αφήνεται στα χέρια του μάστορα. Ξέρει πολύ καλά ότι ο Κάποιος θα παρατηρήσει μόνο. Ακόμα κι αν θέλει να μαστορέψει, η ίδια η Ανάγκη δεν θα το επιτρέψει. Γιατί αυτό που θέλει πραγματικά είναι να δείξει τις ζημιές της. Θέλει έναν άνθρωπο-εργαλείο που θα μπαλώσει ευκαιριακά τον πόνο. Και αφού θα νιώσει κάπως ανακούφιση και ανακτήσει τις δυνάμεις της, θα βάλει στην άκρη το εργαλείο. Θα εκφράσει την ευγνωμοσύνη της για τη στήριξή του και θα κοιταχτεί στον καθρέφτη. Άλλωστε και η ίδια έχει υπάρξει εργαλείο στη ζωή κάποιου άλλου. Ο άνθρωπος-εργαλείο δεν έχει υποτιμητική χροιά. Αντιθέτως, έχει μερική διορθωτική δράση. Οι υπόλοιπες επισκευές είναι αποκλειστική εργολαβία της ίδιας.
2 σχόλια:
συνήθως, βγάζουν τα σπασμένα, στην/ον επόμενη/ο.
Ο "ανθρωπος-εργαλείο" εχει υποτιμητική χροιά, όταν "επιδιορθώνεται" ο άλλος/η και μετά, πας για "απόσυρση".
καλημέρα! :)
@iLiAs,
Ο άνθρωπος-εργαλείο μπορεί να πληγώνεται μετά την επιδιόρθωση που προσφέρει, αλλά σύντομα κατανοεί ότι σε κάποιους ανθρώπους δεν μπορεί να προσφέρει τίποτα παραπάνω. Αν δεν καταφέρει να ξεπεράσει την απογοήτευση και την αίσθηση ότι χρησιμοποιήθηκε, θα μείνει για πάντα ο άνθρωπος-εργαλείο...
Δημοσίευση σχολίου