Δευτέρα 2 Σεπτεμβρίου 2013

Οι σκέψεις στο λαβύρινθο του νου

Σκέφτεσαι τις σχέσεις σου: "Γιατί μου μίλησε έτσι;". "Δεν έπρεπε να συμπεριφερθώ τόσο σκληρά..."
Σκέφτεσαι το επάγγελμα: "Πώς θα βρω δουλειά;" 
Σκέφτεσαι τον εργοδότη σου: "Πότε επιτέλους θα με επιβραβεύσει;"
Σκέφτεσαι τη μητέρα σου: "Γιατί συνεχίζει να μου λέει τι πρέπει να κάνω;"
Σκέφτεσαι το παιδί σου: "Πώς θα του παρέχω ό,τι χρειάζεται;"
Σκέφτεσαι το γείτονα: "Τόσο δύσκολο είναι να μου πει μια καλημέρα;"

Σκέφτεσαι, διερωτάσαι, αναμασάς, μηρυκάζεις, ελπίζεις, αυταπατάσαι, προσδοκάς και ξεχνάς... Ξεχνάς να δεις ότι πέφτεις σε αδιέξοδα ενός λαβυρίνθου που ο ίδιος έχεις κατασκευάσει. Περιπλανιέσαι σε στενά δρομάκια προσπαθώντας να απαντήσεις σε ερωτήματα. Όσο δεν βλέπεις τη λύση, τόσο περισσότερο χάνεσαι. Η σπείρα δυναμώνει γύρω σου τυλίγοντας το σώμα σου ασφυκτικά. Για αυτό και νιώθεις πίεση, πλάκωμα στο στέρνο και πονοκέφαλο.

Όταν θυμηθείς να σκεφτείς τον εαυτό σου, θα αρχίσεις να χαλαρώνεις στο σφύξιμο.
Όταν αναλογιστείς τις δικές σου ανάγκες, θα αρχίσεις να εστιάζεις σε αυτό που είσαι.
Όταν βρεθείς στο ίδιο δρομάκι με Εσένα, θα καταφέρεις να βρεις τη διέξοδο. Μόνο τότε θα σωπάσει η ηχώ των ερωτηματικών. Τη στιγμή που θα πιστέψεις αληθινά ότι μόνο Εσύ είσαι ικανός να βγεις από το λαβύρινθο, θα βρεθείς μπροστά σε μια νέα πρόκληση: είσαι έτοιμος να ζήσεις την ελευθερία σου;

4 σχόλια:

molly είπε...

"μόνο τότε θα σωπάσει..."
κάπως έτσι λοιπόν γίνεται η αρχή για να ξεμπλέξεις το κουβάρι...ευχαριστώ!

Σταυρούλα Σανίδα είπε...

@molly,
Χαίρομαι αν η ανάρτηση αυτή σε βοήθησε να κάνεις την αρχή! Καλωσόρισες εδώ!

marronblogger είπε...

Το εξήγησες πολύ όμορφα κι απλά...
Εμείς είμαστε οι καπετάνιοι του πλοίου μας, έτσι δεν είναι;
Να έχεις ένα όμορφο φθινόπωρο!!!

Σταυρούλα Σανίδα είπε...

@marronblogger,
Ευχαριστώ. Καλό φθινόπωρο και σε εσένα!