Τρίτη 16 Φεβρουαρίου 2016

"Τσιμπολόγημα" στην Plaça d'Espanya


Κατέβηκα από το λεωφορείο σέρνοντας τη ροζ βαλιτσούλα.
Είχα μικρά τσιμπηματάκια στην καρδιά.
Πού ήταν; Από πού θα ερχόταν; Προς τα πού να κατευθυνθώ;
Η plaça διέγραφε ένα ημικύκλιο μπροστά μου.
Έμεινα σε ένα σημείο περιστρέφοντας μόνο το κεφάλι.
Για μια στιγμή τα μάτια μου εντόπισαν δυο χέρια που πετούσαν στον αέρα.
Ήταν εκείνος.
Με βρήκε και τον βρήκα. Για μια ακόμα φορά. Σε έναν άλλο τόπο.
Το ραντεβού είχε ολοκληρωθεί σαν μια τρυφερή αποστολή.
Είμαι σίγουρη πως θα έρθουν και άλλες στιγμές που θα νιώθω σαν ένα pincho και εκείνον να με τσιμπά με τα απαλά-σίγουρα χέρια του.
Αφήνομαι να με γευτεί ξαπλώνοντας στο πιατάκι μου.
Ξέρω ότι με επιλέγει ανάμεσα σε άλλα τάπας.
Ξέρω ότι του ταιριάζω σαν γεύση.
Ξέρω ότι θαυμάζει τα υλικά μου.
Το ξέρω γιατί μου το δείχνει κάθε φορά.
Ετοιμάζει μάλιστα μια τελετουργία για να με εντάξει μέσα της.
Αφήνομαι να μεταμορφωθώ χωρίς να φοβάμαι ότι θα με παρεξηγήσει.
Έγινα λοιπόν ένα φίνο pincho, γιατί ξέρω ότι θα με τσιμπήσει με αγάπη.


Δεν υπάρχουν σχόλια: