Η αγαπημένη μου μουσική τραβά όλη μου την προσοχή.
Σε τέτοιο βαθμό που εισέρχομαι σε μια κατάσταση ύπνωσης.
Παραμένοντας ο ίδιος υπνωτιστής και υπνωτιζόμενος.
Έχω τόσο τον έλεγχο όσο και την ελευθερία να ταξιδέψω στη φάση "trance".
Μπορώ ακόμα και να συμπληρώσω τις δικές μου μελωδίες και τους προσωπικούς μου στίχους. Και αφού νιώσω την πληρότητα της εμπειρίας, οδηγώ τον εαυτό μου στην έξοδο.
Δεν φοβάμαι τώρα την είσοδό μου στο ρεαλισμό.
Επειδή αυτή η μελωδική ύπνωση με κάνει πιο ελεύθερο, με κάνει περισσότερο πλήρη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου