Ζύμωνε τις σκέψεις της με την πρώτη ευκαιρία.
Τις άφηνε να φουσκώσουν.
Τις έψηνε την κατάλληλη στιγμή.
Οι σκέψεις μύριζαν φρεσκοψημένο ψωμί.
Όταν έβγαιναν από το φούρνο έμοιαζαν τόσο λαχταριστές.
Στην όψη.
Η γεύση παρέμενε μυστήριο.
Μέχρι τη στιγμή που θα έμπαιναν στο στόμα της.
Τότε θα καταλάβαινε.
Τότε θα καταλάβαινες και εσύ.
Επειδή από το στόμα της η γεύση των σκέψεων θα έφτανε στα αυτιά σου.
Μπορείς να ακούσεις αν είναι γλυκιά ή πικρή;
Να μην παρασύρεσαι από την τραγανή εικόνα.
Ο ήχος της γεύσης είναι αυτός που έχει όλη τη νοστιμιά.
Έτσι τουλάχιστον πίστευε εκείνη.
Και συνέχιζε να ζυμώνει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου