Ευγένεια η χρωματιστή

Μια φορά και έναν καιρό γεννήθηκε μια σακούλα. Ήρθε σε αυτόν τον κόσμο άδεια αλλά με διάθεση γεμίσματος. Ξεκίνησε την πορεία της. Κάποιες φορές πήγαινε όπου φυσούσε ο άνεμος. Άλλες φορές μάγκωνε στην καγκελόπορτα ενός σπιτιού. Άλλοτε έμενε στα σκουπίδια, για να αδειάσει καθετί περιττό. Όταν ήταν κενή, περιπλανιόταν με μεγαλύτερη ευκολία. Όταν είχε μέσα της βάρος, ένιωθε στιβαρή αλλά λιγότερο αέρινη. Δεν είχε αποφασίσει ακόμα πόσο γεμάτη της άρεσε να είναι. Σίγουρα όμως ήξερε ότι ανάλογα με το περιεχόμενο άλλαζε χρώμα.

Εχθές είχε μια ενδιαφέρουσα στιγμή. Πήγε να αγοράσει ξηρούς καρπούς. Τους άφησε να σκορπιστούν μέσα της. Το περιτύλιγμά της χρωματίστηκε με γαλάζιο. Το χρώμα που για εκείνη συμβόλιζε την υγεία. Ένα χέρι ευγενικό πρόσθεσε μέσα της δύο σοκολατάκια.  "Για το δρόμο" της είπε. Και αμέσως στο γαλάζιο προστέθηκε λίγο κίτρινο. Αυτό της χαράς.

Συνέχισε τη βόλτα της. Μια φωνή τη ρώτησε πληροφορίες, καθώς έψαχνε ένα μέρος δροσερό. Η σακούλα πρόθυμη να δώσει τις συμβουλές της έδειξε το δρόμο προς τη δροσιά. Με το που ολοκλήρωσε τη φράση της δυο ιπτάμενα κουτάκια προσγειώθηκαν μπροστά της. Δεν ήθελαν τίποτα από εκείνη. Απλώς είπαν ένα "Γεια". Εκείνη απάντησε γεμίζοντάς τα με λίγη γλύκα. Έβγαλε τα σοκολατάκια και τοποθετήσε από ένα στο κάθε κουτάκι. Συνέχισαν την πτήση τους.

Η σακούλα ένιωσε λίγο πιο ελαφριά. Ένα απαλό ροζ προστέθηκε στην εξωτερική της εμφάνιση. Επέλεξε να συνεχίσει για λίγο ακόμα την πορεία της. Φτάνοντας σε μια αυλή απλώθηκε φαρδιά πλατιά. Την πλησίασε ένα πουγκί. Της είπε πόσο ωραία χρώματα είχε. Άφησε μερικούς ξηρούς καρπούς να γλιστρήσουν εισχωρώντας μέσα του. Εκείνο ζαρώνοντας από ευγνωμοσύνη έδωσε στη σακούλα μια έξτρα κόκκινη πινελιά. 

Ο άνεμος φύσηξε και έφερε δίπλα τους μια κορδέλα. Στη μια άκρη της ήταν τυλιγμένη μια καραμέλα. "Για εσένα" είπε στη σακούλα, καθώς η καραμέλα είχε απλώσει το κορμάκι της στα καρύδια.  

Η σακούλα επέστρεψε στο ντουλάπι της. Προτού ρίξει έναν υπνάκο κοιτάχτηκε στον καθρέφτη. Μια πράσινη ρίγα έχε προστεθεί πάνω στα χρώματά της. Εκείνο το βράδυ κοιμήθηκε σαν το πιο όμορφο αμπαλάζ του κόσμου. Και ήταν περίεργη να δει ποια νέα μοτίβα θα την στόλιζαν την επόμενη μέρα.

Αν την πετύχεις κάπου στο δρόμο σου, δοκίμασε να την κρατήσεις απαλά. Έχει να σου αφηγηθεί πολλές ιστορίες ευγένειας. Ίσως προσφέροντάς της την προθυμία σου να ακούσεις, μπορεί να αποκτήσεις και εσύ πολλά χρώματα!