Άφησα τον αντίχειρα να ξαπλώσει πάνω στη ροδέλα. Σαν να ήθελα να μείνει το δακτυλικό μου αποτύπωμα εκεί. Ώστε να κατάπινες εκείνο το κομμάτι. Παρασύρθηκα από τις σκέψεις και ούτε που αντιλήφθηκα. Ότι μια στάλα από τον ανανά είχε προσγειωθεί στο πόδι μου. Έτσι είναι τα πράγματα όταν μια στιγμή είναι τόσο χυμώδης. Τρέχουν τα ζουμιά της γλιστρώντας και εσύ μαζί τους. Με το άδειο χέρι μετέφερα τη στάλα στο ακροδάχτυλό μου. Βάζοντας το στο στόμα είδα τις σκιές από ένα ζευγάρι, όπως ξεμάκραινε από την πιλοτή του σπιτιού μου. Αναρωτιόμουν τι ζουμερές στιγμές είχαν φιλοξενηθεί εκεί μέσα εκείνο το βράδυ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου