Φόρεσα ημερήσιους φακούς επαφής. Αυτούς που χρησιμοποιώ το καλοκαίρι. Για να κολυμπάω και να να μη με νοιάζει αν τους χάσω. Άλλωστε έχουν σύντομη ημερομηνία λήξης. Η ασφάλεια της μιας μέρας. Οι βουτιές του Αυγούστου.
Σήμερα 1η Δεκέμβρη. Με τα σύννεφα να γελούν. Κουμπώνω στα μάτια μου λίγο από το καλοκαίρι. Ανοίγω τα βλέφαρα. Από το βλέμμα μου αναδύεται κίτρινο. Και από εκεί αναβλύζει η ζεστασιά ενός ήλιου διαπερνώντας το γκρι.
Απόγευμα πια και τα σύννεφα δεν λένε να αποφασίσουν. Είχαν απειλήσει με μπόρα. Μετάνιωσαν. Υπόσχονταν ψιλόβροχο. Αθέτησαν το λόγο τους. Γκριζάροντας την αβεβαιότητα χαιρετίζουν το χειμώνα.
Στέλνω ένα φιλί εκεί ψηλά. Περιμένοντας να δω τι χρώμα θα προσγειωθεί στα μάτια μου. Θα κάνω υπομονή μέχρι το βράδυ. Τότε που με γυμνούς οφθαλμούς θα μπορώ να αφουγκραστώ τα χείλη του χειμώνα επάνω μου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου