Το Θήτα και το Σίγμα

Σε εκείνο το αλφάβητο φύσηξε μια μέρα τόσο δυνατά που τα γράμματα ανακατεύτηκαν. Μόνο το Α έμεινε στην αρχή. Τα υπόλοιπα έχασαν τη θέση τους. Κάποια φοβήθηκαν για το άγνωστο. Ήταν αυτά που δεν τα πήγαιναν καλά με την απώλεια ελέγχου. Κάποια άλλα ενθουσιάστηκαν με τις νέες συνθήκες. Ήταν αυτά που λαχταρούσαν την ανάληψη ρίσκων. 

Το Θ ρόλαρε αρκετά από τον αέρα και βρέθηκε δίπλα στο Σ. Το Σ πάλι δεν είχε πάει πολύ μακριά. Οι γωνίες του το έκαναν πιο δυσκίνητο. Όταν είδε το Θ, το αναγνώρισε κατευθείαν. Είχε παρκάρει δίπλα του με την παύλα του κάθετη. Το Θ έχει οριζόντια παύλα βέβαια. Το Σ ήξερε να διακρίνει. Άλλωστε δεν πίστευε στις έννοιες "Σωστό" ή "Λάθος". Αυτά ήταν για τους πεζούς. Το Σ ήταν Στοχαστικό. Μέσα στο Στοχασμό και τον αναστοχασμό γινόταν ευέλικτο. Και έτσι δεν το ένοιαζε που είχε γωνίες. Γνώριζε καλά ότι μέσα του υπήρχε η ευελιξία της Σκέψης. 

Υποδέχτηκε το Θ στη γειτονιά του και την ίδια στιγμή ήταν πρόθυμο να ακούσει τα νέα από τη δική του περιοχή. Το Θ από τη θέση 8 να αφηγείται τα δικά του τώρα που βρέθηκε κοντά στη θέση του Σ. Από το 8 στο 18. Μοιάζει με αναβάθμιση. Μοιάζει με εξύψωση. Κι ας είχε χάσει τα γνώριμα μέρη του. Είχε αράξει σε μια νέα Θέα. Αν και το Θ ήταν από μόνο του μια Θέα Θαυμάσια. Συνδύαζε τις καμπύλες και την ευθεία. Ένας κύκλος για περιτύλιγμα με μια γραμμή για να το κρατά σε ισορροπία. Ένα γράμμα Θαύμα. Έτοιμο για περιπλάνηση και στάθμιση. 

Το Σ αφέθηκε στη θαυματουργή ιδιότητα του Θ και ήταν επίσης έτοιμο για εξερεύνηση. Συμφώνησαν να κυλήσουν μαζί στη θέση 16. Εκεί που παλιά ήταν το Π. Θα έφτιαχναν μια δικιά τους Περίπτωση. Από εκεί θα έφτιαχναν δικές τους λέξεις. Θα σχημάτιζαν ξεχωριστά νοήματα. Και μέσα στις γωνίες και τις καμπύλες θα γεννιόταν ένα ιδιαίτερο αλφάβητο. 

Θα σερβιριζόταν σε πιατάκια. Θα είχε γεμάτη γεύση. Θα ήταν Θρεπτικό και Σιροπιαστό. Θα έβλεπε το Α από εκεί ψηλά και με ένα επιφώνημα θα έλεγε "Ααααα! Θέλω κι εγώ!".