Η μετάβαση από μια κατάσταση σε μια άλλη είναι συχνά δύσκολη και επίπονη διεργασία. Είτε πρόκειται για απλές συνήθειες, καθημερινούς τρόπους έκφρασης ή πρακτικές επιλογές χρειάζεται προσπάθεια, ώστε να μετακινηθούμε από την οικεία προς τη νέα συμπεριφορά. Όταν έχουμε διδάξει τον εαυτό μας συγκεκριμένες συμπεριφορές, αναμένουμε να δούμε τα αποτελέσματα αυτής της μάθησης. Στην περίπτωση που θέλουμε να αλλάξουμε και να προσφέρουμε καινούργια ερεθίσματα προς διδασκαλία, χρειάζεται να θυμόμαστε ότι απαιτείται χρόνος, επανάληψη και επιμονή.
Στη διαδικασία της μάθησης η συμπεριφορά μας ακολουθείται από σωματικές εκδηλώσεις και συναισθηματικές αντιδράσεις. Η προσωπική μου εμπειρία μετάβασης από μια πολεμική τέχνη σε ένα είδος χορού λειτούργησε αφυπνιστικά ως προς την αέναη διεργασία μάθησης. Πιο συγεκριμένα, για δέκα χρόνια έκανα kick boxing και είχα καταφέρει να δουλέψω το σώμα μου, ώστε να ανταποκρίνεται στις απαιτήσεις του αθλήματος. Τα χέρια μου άμεσα έπαιρναν τη θέση τους σχηματίζοντας γροθιές και τα γόνατα ελαφρώς λυγισμένα ήταν έτοιμα για κάθε λάκτισμα. Πριν από έξι χρόνια χρειάστηκε να αποχαιρετίσω το kick boxing. Δεν μπορούσα όμως να μείνω αδρανής. Ξεκίνησα μαθήματα σύγχρονου χορού και μπαλέτου. Και κάπως έτσι ξεκίνησε η διαδικασία αφύπνισης...
Το σώμα μου ήταν σχεδόν πάντα "ετοιμοπόλεμο". Με χέρια κοντά στο σώμα και δάχτυλα σφιγμένα σε γροθιές. Πλάτη ελαφρώς κυρτή προς τα μέσα και πόδια που πάλευαν από ελαφρώς λυγισμένα να καταφέρουν το σωστό πλιέ. Η παρελθοντική κίνηση είχε εγγραφεί πάνω μου με δυνατό μνημονικό ίχνος, με συνέπεια να δυσκολεύομαι να ανταποκριθώ στη λυρικότητα και την ευκαμψία του χορού.
Κάπου εκεί κρύβεται η μαγεία της μετάβασης: από τη συνήθεια στην πρόκληση, από το βόλεμα στο άγνωστο..! Το ίδιο συμβαίνει και με τις νοητικές μας διεργασίες: θέλουμε να αλλάξουμε τις πεποιθήσεις μας, τον τρόπο που ερμηνεύουμε τις καταστάσεις και τους κανόνες μας. Νιώθουμε περισσότερο απελευθερωμένοι όταν συμπεριφερόμαστε σύμφωνα με τις αξίες και τις ανάγκες μας, αλλά εκεί που δεν το περιμένουμε ξεφυτρώνει απότομα ο παλιός κανόνας δίνοντας μια δυνατή γροθιά στο στομάχι. Αυτό το παιχνίδι είναι αναμενόμενο και φυσιολογικό. Κάθε αλλαγή χρειάζεται φροντίδα, δέσμευση στο στόχο και επιμονή.
Όταν είμαστε αποφασισμένοι να αλλάξουμε, οι παλιοί μας κανόνες δύσκολα θα μας κερδίσουν με νοκ άουτ!
Υ.Γ. Ευχαριστώ την δασκάλα μου Ελένη Τσακάλου και τον δάσκαλό μου Γιώργο Λυμπέρη για τις "μάχες" που με έμαθαν να δίνω!
6 σχόλια:
Τι ωραία η φωτογραφία με τις πουέντ κ τα γάντια του kick..πολύ πετυχημένη!! Εγώ έκανα το ανάποδο πέρσι κ μου άρεσε πολύ! Ελπίζω να απολαμβάνεις κ εσύ το ίδιο το χορό, προσωπικά νομιζω οτι μπορεί να σου χαρίσει εξίσου δυνατα συναισθήματα.
Όσο για τις αλλαγές/μεταβάσεις γενικότερα.. δυστυχώς ναι, μπορούν να πετύχουν μόνο εαν το ίδιο το άτομο είναι ξεκάθαρα αποφασισμένο να προσπαθήσει γι'αυτές. Πιστεύω πάντως ότι οι κανόνες είναι για να σπάνε κ οι πεποιθήσεις για να βελτιώνονται. Κανείς δεν έχασε δοκιμάζοντας μια αλλάγη, μια προσέγγιση σε αυτο το ελκυστικά διαφορετικό. Κανείς δεν γνώρισε την ευχαριστη έκπληξη του άγνωστου, χωρίς να κάνει κάτι που ποτέ ως τότε δεν τόλμησε να κάνει..
Marianne
@Marianne,
Ευχαριστώ για το όμορφο σχόλιο :)
Γεια σας,
Πολυ σωστά και εύστοχα ειναι ολα αυτά που γράφετε.Μου αρέσει πολυ η σελίδας σας κ φυσικά αυτά που γράφετε.ευχομαι να συνεχισετε να μας γράφετε κ να μας δίνεται ώθηση να συνεχίσουμε την προσπάθεια.ευχαριστω.
Συναισθηματική Απελευθέρωση
@Συναισθηματική Απελευθέρωση,
Ευχαριστώ πολύ για τα θετικά σας σχόλια!
Καλή συνέχεια στην προσπάθειά σας!
Τι γινεται με την συνηθεια και τους παλιους κανονες όμως οταν αυτο που έκανες και ειχες συνηθισει γιατι σου άρεσε δεν το κάνεις γιατι για λόγους τραυματισμού δεν μπορείς πια να το κάνεις ? Πως ξεγελάς τον εαυτο σου όταν θέλει τόσο πολύ να ξαναμπεί σε "θέση μάχης" και δεν μπορεί πια?
Δημητρης Μ.
@Δημήτρη Μ.,
Περιγράφεις μια κατάσταση όπου εξωτερικοί παράγοντες σε θέτουν μακριά από τις αξίες σου. Και αυτό σίγουρα προκαλεί απογοήτευση, εκνευρισμό ή άλλα συναισθήματα, καθώς δεν πρόκειται για προσωπική επιλογή, αλλά για την πίεση από εξωγενείς παραμέτρους. Οι παλιοί κανόνες στους οποίους αναφέρεσαι δεν ταυτίζονται με τους κανόνες όπως προσπάθησα να τους περιγράψω σε αυτή την ανάρτηση. Στο σχόλιό σου αναγνωρίζω την έννοια των αξιών και όχι των κανόνων. Όταν αναγκαζόμαστε να εγκαταλείψουμε τις αξίες μας, νιώθουμε δύσφορα συναισθήματα. Αντιθέτως, όταν αφήνουμε πίσω τους κανόνες μας, είμαστε απελευθερωμένοι. Είχα σκοπό να γράψω και ένα άρθρο για τις αξίες και χαίρομαι που το σχόλιό σου λειτουργεί σαν γέφυρα για την επόμενη ανάρτησή μου :)
Ευχαριστώ!
Δημοσίευση σχολίου