Κάθε πιστός βρίσκει μια τελετουργία ως πρακτική αφοσίωσης στο αντικείμενο λατρείας. Προσέχω ανθρώπους να δείχνουν ιερή σημασία στην τελετουργία τους: από συνήθειες όπως η ετοιμασία του καφέ μέχρι ταξίδια προσευχής σε μοναστήρια. Σέβομαι ιδιαίτερα αυτή τη δέσμευση και τον ευλαβικό τρόπο ζωής. Ειδικά αν κάπου εκεί οι άνθρωποι έχουν βρει έστω και μια δόση προσωπικού νοήματος.
Η λέξη νόημα υποδηλώνει τους λόγους που αξίζει κάποιος να αφιερώνει χρόνο και ενέργεια στην τελετουργία του. Ίσως εξελίσσεται πνευματικά, ίσως χαλαρώνει, ίσως ψυχαγωγείται, ίσως έρχεται σε επαφή με τη φύση. Ο καθένας είναι υπεύθυνος να εντοπίσει και να συντονιστεί με το προσωπικό του νόημα. Και να το υπερασπιστεί όσο αλλόκοτο και να φαίνεται στους άλλους. Γιατί η ουσία είναι να το βλέπει ο ίδιος με ματιά αποδοχής και σεβασμού.
Μια από τις προσωπικές μου τελετουργίες είναι να συλλέγω μολύβια από τα μουσεία που επισκέπτομαι. Φεύγοντας το μολυβάκι μες στην τσάντα μου μου υπενθυμίζει τι προϋπήρχε σε αυτό τον κόσμο, πόσοι άνθρωποι δημιουργούν τέχνη, πώς όλοι μας είμαστε κοινωνοί ο ένας στην τέχνη του άλλου...
Τα ερεθίσματα που συλλέγω από ένα μουσείο συμπυκνώνονται μες στο μολύβι. Με αυτόν τον τρόπο λοιπόν είναι "καθαγιασμένο" και η "ιερότητά" του μου δίνει έμπνευση, πίστη στην ομορφιά της ζωής, τόνωση του πνεύματος και ξεδιψά την περιέργειά μου.
Κρατώντας το νιώθω σαν προσκυνήτρια στο ναό της τέχνης, της ιστορίας, της ζωής. Το μολύβι για εμένα είναι σαν το κερί που ανάβει κανείς μπαίνοντας στην εκκλησία. Προσπαθώ να διατηρώ τα δικά μου μολύβια συνέχεια αναμμένα, για να φωτίζουν ό,τι χρήζει φώτισης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου