Στο χωριό "Αγάπη" οι άνθρωποι δεν νοιάζονται για "αγάπες και λουλούδια". Είναι γενναιόδωροι. Μοιράζονται ένα κομμάτι πίτα. Αποκαλύπτουν το μυστικό υλικό της συνταγής τους. Αντικαθιστούν το "καλημέρα" με το "Ελπίζω να έχεις μια όμορφη μέρα". Μεταμορφώνουν ένα βότσαλο σε αντικείμενο τέχνης. Κερνάνε γλυκό του κουταλιού μανταρίνι.
Και είναι αυτή η γενναιοδωρία τους που τους κάνει αξιαγάπητους. Και είναι αυτό το κομμάτι γενναιοδωρίας που μου χάρισαν στην επίσκεψή μου στα μέρη τους. Και θέλω να συνεχίσω να το προσφέρω στους ανθρώπους επιστρέφοντας στα δικά μου μέρη.
Με τη γλυκόπικρη αίσθηση του μανταρινιού να διατηρείται ακόμα στη γλώσσα μου αναρωτιέμαι τι γεύση θα έχει η γενναιοδωρία στο δικό μου χωριό. Πώς θα μετατρέψουμε τις "αγάπες και λουλούδια" σε ακόμα πιο ουσιαστικές σχέσεις. Πώς θα ορίσουμε εκ νέου την αγάπη.
Σήμερα 1η Σεπτέμβρη μέρα αναστοχασμού του χωριού "Αγάπη".
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου