Το τηλέφωνο χτυπάει και ο συνεπιβάτης γκαρίζει

"Σου τα έλεγα εγώ Άγγελε! Τώρα τι θα κάνεις;"
"Είναι και η Φωτεινή εκεί; Δώστης φιλιά! Ποιες άλλες είναι μαζί σου;"
"Την Πέμπτη θα έχω ρεπό. Τώρα πάω για δουλειά..."
Αποσπάσπασματα από τρεις ταυτόχρονες συζητήσεις σε βαγόνι του ηλεκτρικού λίγες στάσεις πριν από την Ομόνοια.
Πρέπει αυτές οι σοβαρότατες και κατεπείγουσες συζητήσεις να γίνουν όσο υπάρχει σήμα!
Διαφορετικά πώς θα μάθει ο ανυπόμονος επιβάτης πού βρίσκεται η Φωτεινή ή πώς θα κατσαδιάσει η κοπέλα τον φίλο της, αφού όπως πάντα εκείνη ξέρει καλύτερα;
Στα βαγόνια του μετρό στο Παρίσι οι επιβάτες παροτρύνονται από ειδικές σημάνσεις να ρυθμίσουν το κινητό τους στο αθόρυβο. Για να μην ενοχλούνται οι συνεπιβάτες προφανώς!
Στο μετρό Στην Αθήνα μια τέτοια σήμανση θα ήταν τουλάχιστον αστεία. Όπως και με την απαγόρευση του καπνίσματος, οποιαδήποτε απαγόρευση τείνει να παραβιάζεται.
Σκέφτομαι τι θα συνέβαινε αν ζητούσα από το συνεπιβάτη μου να χαμηλώσει τον τόνο της φωνής του όσο μιλούσε στο κινητό του. Με έβλεπε που καθόμουν δίπλα του και πάλευα να διαβάσω ένα βιβλίο. Ίσως η απάντηση να ήταν θετική και από μέσα του να έλεγε: "Αν θες να διαβάσεις κυρία μου, να μείνεις σπίτι σου!"...