Δευτέρα 21 Ιουνίου 2010

Εμπειρία συν-πλοήγησης σε δίτροχο















Μια BMW GS 1200, ένας οδηγός και μια συνοδηγός με ενέπνευσαν για αυτή την ανάρτηση. Η "συνοδήγηση" μιας μηχανής θυμίζει μια χορογραφία. Οι αναβάτες καλούνται να νιώσουν το ρυθμό της μηχανής, να αφεθούν στους ήχους της και να συγχρονιστούν με την κίνησή της. Έτσι νιώθουν την ανάλαφρα ζόρικη αιώρηση καθώς η μηχανή παίρνει τις στροφές με ρυθμική κλίση. Έτσι ορθώνουν τα σώματά τους κόντρα στον άνεμο. Η αίσθηση αυτής της χορευτικής ελευθερίας είναι μοναδική. Όλη η ενέργεια στροβιλίζεται γύρω από τη μηχανή και τους αναβάτες της δημιουργώντας μια μαγευτική αίσθηση: της μη λεκτικής επικοινωνίας μεταξύ των αναβατών, του συγχρονισμού αναβατών και μηχανής και της άμεσης επαφής με το φυσικό περιβάλλον.
Τα σώματα είναι σχετικά σφιχτά αμπαλαρισμένα με τον ειδικό εξοπλισμό. Εκείνα όμως νιώθουν ελεύθερα και καθόλου δεν τα ενοχλεί κανένα κορδελάκι του αμπαλάζ. Κινούνται μαζί με τους ελιγμούς της μηχανής στις στροφές των βουνών, προσαρμόζουν τα χορογραφικά βήματα στην ταχύτητα της εθνικής οδού και ακολουθούν το "σκαρφάλωμα" σε ορεινά χωριά.
Κι εκεί, μηχανή και αναβάτες μαζί, σε ένα συρτό χορό συναντούν στην αντίθετη πορεία τρεις άλλους "συνταξιδιώτες". Ένα νεύμα, ένα χαμόγελο, μια χειρονομία, ένα βλέμμα και ένα αναβόσβημα προβολέων διασταυρώνονται και καθένας συνεχίζει το δρόμο του. Κανείς "ομόλιγκος" αναβάτης δεν παραβιάζει τους κώδικες χαιρετισμού. Είναι μια άτυπη συμφωνία μεταξύ των μηχανόβιων της ίδιας κατηγορίας κυβικών. Η κοινή εμπειρία αρκεί για να δημιουργήσει την οικειότητα. Μέρος της κοινής εμπειρίας είναι ο σεβασμός τόσο για τη μηχανή τους όσο για τους συνταξιδιώτες τους. Αυτός ο σεβασμός είναι που κάνει την οδήγηση μηχανής έναν ασφαλή τρόπο μετακίνησης.

Υ.Γ. Βασική προϋπόθεση για τον συνεπιβάτη είναι να κλειδώσει το φόβο του στα μπαγκάζια. Διαφορετικά η μαγευτική εμπειρία αποκτά εφιαλτικές ιδιότητες.

4 σχόλια:

Unknown είπε...

Μπράβο σου Doc. Φοβερή πένα. Μας κάνεις να ταξιδεύουμε μαζί σου.
Ο τίτλος θα μπορούσε να είναι:
"πως ξεπέρασα το φόβο των στροφών: έβαλα κράνος, τον πήρα αγκαλιά και τις κοίταξα κατάματα"

Σταυρούλα Σανίδα είπε...

Ευχαριστώ Bill!
Ο τίτλος σου έχει πολλές δόσεις αλήθειας!

Para-Mythou είπε...

Πολύ ωραία περιγραφή. Σαν ένα pas des deux! Ερώτηση: πρέπει ο συνεπιβάτης να είναι ερωτευμένος με τον οδηγό για να λειτουργήσει έτσι ωραία το σύστημα;

Σταυρούλα Σανίδα είπε...

Αγαπητή παρα-μυθού, επιβαιώνεις για ακόμα μία φορά μέσα από την ερώτησή σου πόσο καλά κατέχεις το γραπτό λόγο, αφού μπορείς να διαβάσεις κάτω από τις γραμμές! Σίγουρα ο έρωτας βοηθά!
Ωστόσο, ο συνεπιβάτης μπορεί να ερωτευτεί ακόμα και τη διαδρομή ή όλη αυτή την αίσθηση ακόμα κι αν ο οδηγός δεν είναι το έτερον ήμισύ του.