- συμπαραστέκεσαι στον αγώνα,
- κατανοείς τα αιτήματά μου,
- αφιερώνεις μπόλικα λεπτά σε ουρές στα φαρμακεία και όπου αλλού χρειαστεί,
- διασκεδάζεις φρακαρισμένος στην κίνηση,
- αλλά και εσύ που δεν έχεις αυτοκίνητο να κάνεις μια τονωτική ένεση στην αγορά πληρώνοντας ταξί για να πας στη δουλειά σου,
- ακυρώνεις τα ραντεβού σου γιατί δεν θέλεις να φρακάρεις στην κίνηση,
- ενημερώνεσαι νυχθημερόν για το απεργιακό δελτίο ειδήσεων,
- αρρωστήσεις ή να σπάσεις πόδι ή να πάθεις καρδιακή προσβολή μόνο όταν οι εκαβίτες είναι στο δρόμο,
- διατηρείς την ψυχραιμία και τη στωικότητά σου,
- καταπιείς τη διαμαρτυρία σου,
Υ.Γ: Η ανάρτηση αυτή αφιερώνεται στους απεργούς που δεν ξεπέρασαν ακόμα το εγωκεντρικό στάδιο κατά την ανάπτυξή τους...
************************************************************************************
When I am on strike,
you ought to:
- be on my side
- understand my demands
- spend your time waiting in queues in drugstores and wherever else is necessary
- enjoy yourself while being stuck in traffic
- pay for a taxi to drive you at your work (in case you don't own a car)
- cancel your appointments, because you don't want to get stuck in traffic
- get day-and-night informed on the "strike bulletin"
- get sick or break your leg or have a heart attack, only when the ambulance drivers are on duty
- maintain your calmness and stoicism
- swallow your protest
P.S.: This post is dedicated to the strikers who haven't overcome yet their egocentric developmental phase...
2 σχόλια:
Και επίσης όταν δεν απεργώ, δεν είμαι υποχρεωμένος να οφείλω τα παραπάνω σε περίπτωση που απεργούν οι άλλοι...
Αγαπητέ Kameleon,
ευχαριστώ για το σχόλιο!
Σίγουρα η απόδοση ευθυνών είναι μια αλυσίδα με πολλούς κρίκους. Δεν φταίει μόνο ένας κρίκος αν η αλυσίδα σπάσει. Και αυτός που χρησιμοποιεί την αλυσίδα είναι επίσης μέρος της και αναστατώνεται/θυμώνει/στενοχωριέται/προβληματίζεται όταν βιώνει τη δυσλειτουργία της.
Δημοσίευση σχολίου