Τον τελευταίο καιρό σε όποια παρέα και αν βρεθώ, "ζυμώνεται" ο θρύλος της καινοτόμας ιδέας. Όλοι ψάχνουμε να βρούμε τη νέα, πρωτοποριακή, πρωτότυπη επιχειρηματική ιδέα. Είμαστε πεισμένοι πως όταν τη βρούμε θα τη φορέσουμε σαν γάντι του μποξ και θα αρχίσουμε να ρίχνουμε γροθιές στο σύστημα. Ένα ντιρέκτ στα παλιά μας αφεντικά. Ένα κροσέ στο φορολογικό σύστημα. Ένα άπερκατ στους ανταγνωνιστές μας.
Και όλες αυτές οι σκέψεις περιστρέφονται στο μυαλό μας την ώρα που πίνουμε το φρέντο μας.
Εκεί που καθόμαστε με πλαδαρούς μυς παίρνοντας μοναδική τόνωση από την καφεΐνη, φαντασιωνόμαστε θριαμβευτικά νοκ άουτ στο ρινγκ της επιχειρηματικότητας.
Βιαζόμαστε να κατακτήσουμε τη δόξα ξεχνώντας να προπονήσουμε νου και σώμα.
Και όταν έρθει η ώρα του απολογισμού, τα ρίχνουμε όλα στους κακούς προπονητές και στο σύστημα. Και έτσι απογοητευμένοι που δεν καταφέραμε να δώσουμε ούτε ένα χτύπημα στον αντίπαλο, ξαποσταίνουμε για ένα καφεδάκι.
Με ένα φρέντο ανασυντάσσουμε τις δυνάμεις μας και οραματιζόμαστε από την αρχή το μέλλον...
10 σχόλια:
Έχουμε και μεγάαααλη παράδοση εξάλλου ως λαός στην καινοτομία. Νες γλυκό με γάλα για μένα...
δυστυχώς...Γιατί μάλλον το παρακάνουμε ως λαός στους φρέντο κι από πράξη τίποτα.
:)
@Δημήτρη,
Κάπως έτσι ήθελα επίσης να διακωμωδήσω την κατάσταση που στην ουσία της είναι τραγική...
@ολα θα πανε καλα...,
όταν οι πράξεις σχεδιάζονται κάτω από πρόχειρες συνθήκες, μάλλον είναι καταδικασμένες σε ισόβια αποτυχία...
Συμφωνώ οριζοντίως και καθέτως επι του άρθρου.Σας εύχομαι ένα πολύ καλό σ/κ!
@Triton,
Ευχαριστώ! Καλό Σ/Κ και σε εσένα:-)
οι ιδεες και το brain-storming, δεν ειναι κακο...
η ακατασχετη φλυαρια..κοινως, παπαρολογια, ειναι που γινεται βαρετο και κουραστικο...
καλο σαβ/κο :)
@iLiAs,
θα πρόσθετα ότι τα άτομα με ακατάσχετη φλυαρία και μη ρεαλιστική στοχοθεσία καταντούν γραφικά..! Το να οραματιζόμαστε μέσω της αδράνειας είναι μια αντιφατική κατάσταση.
Καλό Σ/Κ και σε εσένα!
Είμαστε άνθρωποι της πολυθρόνας, της εύκολης λύσης, να προτείνουμε έχουμε πολλά χωρίς όμως να τα εφαρμόζουμε εμείς οι ίδιοι. Ενας θεός θα μας σώσει, δλδ θα μας βοηθήσει να κάτσουμε ακόμη πιο αναπαυτικά. Θα προτιμούσα να είχαμε ένα διάβολο που θα μας κλώτσαγε ώστε να πεταχτούμε επάνω και να ΚΑΝΟΥΜΕ ΚΑΤΙ, ακόμη και λίγο τρεξιμο απο τη χαύνωση του ονείρου.
Αγαπητή Μαρίνα,
ο διάβολος που περιγράφεις, μάλλον για άγγελος μου ακούγεται, αφού θα μας έδινε μια δημιουργικά τονωτική κλωτσιά:-) Ευχαριστώ για το σχόλιο!
Δημοσίευση σχολίου