Τετάρτη 5 Σεπτεμβρίου 2012

Η κριτική επιτροπή μέσα σου

"Δεν έπρεπε να είχα μιλήσει έτσι..."
"Ήταν απαίσιος ο τρόπος μου!"
"Γιατί δεν μπορώ να κοιμηθώ τα βράδια;"
"Δεν με παίρνει τηλέφωνο; Έκανα κάτι;"
"Τα παδιά μου με έχουν τρελάνει και φταίω εγώ γι' αυτό!"
"Αν δεν είχα δώσει αέρα, δεν θα μου φερόταν έτσι..!"

Πόσες φορές έχεις ξεστομίσει μία ή περισσότερες από τις παραπάνω φράσεις; Πόσες φορές κατηγόρησες τον εαυτό σου για κάτι που συμβαίνει;
Πώς εξηγείς αλήθεια μια κατάσταση; Ρίχνεις όλο το βάρος της ευθύνης επάνω σου; Πόσο ευθύνονται άλλοι άνθρωποι ή άλλες παράμετροι;
Θυμάσαι τον εαυτό σου να είναι αυστηρός από την παιδική σου ηλικία;
Σου έρχονται εικόνες ή αναμνήσεις που οι άλλοι σε κατηγορούσαν με ευκολία από παιδί;
Και εσύ να δυσκολεύεσαι να αντιδράσεις στα αλλεπάλληλα κύματα επικρίσεων; Έμενες έτσι μουσκεμένος και αβοήθητος; Και αναρωτιέσαι τι πρέπει να γίνει τώρα; Γιατί συνεχίζεις να είσαι ευάλωτος; Πότε επιτέλους θα βρεις τη δύναμη να σκληρύνεις και να μην τρέμεις την εκάστοτε φουρτούνα;
Ακόμα κι αν έχεις την αίσθηση ότι υπάρχουν ακόμα άνθρωποι η καταστάσεις που σε ταλαιπωρούν, πάρε την απόφαση να αρχίσεις να βάζεις τελείες σε κάθε θέμα!
Η συνεχής αναζήτηση απαντήσεων σε οδηγεί συχνά σε αυτομομφή. Γίνεσαι ο κατηγορούμενος και είσαι ο πρώτος που θα κουνήσει τιμωρητικά το δάχτυλο στον εαυτό σου. Ήρθε η ώρα να αναλάβεις ένα νέο ρόλο! Να κατανοήσεις τις αντιδράσεις σου δείχνοντας συμπόνοια. Αξίζει να αποδεχτείς κάθε σου χαρακτηριστικό προτού βιαστικά πιεστείς να το αλλάξεις.
Έχει φτάσει η στιγμή που χρειάζεται να σηκωθείς από το κάθισμα της κριτικής επιτροπής και να πάρεις από το χέρι το άτομο που τόσο καιρό περνούσες από το κόσκινο της κρίσης. Γείρε δίπλα του και πες του με φωνή κατανόησης: "Ο αγώνας τελείωσε. Ξεκουράσου."

7 σχόλια:

ολα θα πανε καλα... είπε...

Σκέφτομαι καμιά φορά αν θα έπρεπε -εκτός ίσως από τους "μεγάλους" που κάποτε είχαν την εξουσία - να κατηγορήσουμε και τον εαυτό μας για την κακοποίηση παιδιού που του κάνουμε,αναδρομικά,με τη μορφή αυτομομφής,κατηγοριών,ανελέητων επι-κρίσεων,κλπ...
Καλησπέρα - καλό φθινόπωρο!

Σταυρούλα Σανίδα είπε...

@ολα θα πανε καλα...,
Αν αντιληφθούμε έγκαιρα πώς λειτουργούμε, θα καταφέρουμε να σταματήσουμε την αυτομομφή! Ευχαριστώ για το σχόλιο! Καλό φθινόπωρο και σε εσένα!

fi|ma είπε...

Σταυρούλα δανείστηκα μερικά λόγια σου.
ευχαριστώ!
http://piga-ida.blogspot.com/2012/09/01.html

iLiAs είπε...

θελει να κρατας τις ισορροπίες.. βασικά, σπάνια, κατηγορώ τον εαυτο μου, γι' αυτα που συμβαίνουν...
προσπαθώ,
και οταν αντιληφθώ, οτι κατι κάνω λαθος, την επόμενη φορά, προσπαθώ να το κάνω σωστα..
αλλά να κάθομαι, να "αυτο-μαστιγώνομαι"..οχι δα!

καλημέρα :)

Σταυρούλα Σανίδα είπε...

@fi|ma,
Ευχαριστώ! Καλωσήλθες!

@iLiAs,
το αυτομαστίγωμα είναι μια συνήθεια σαν το τσιγάρο: δύσκολα το κόβουμε! Καλημέρα!

fish eye είπε...

πολυ μου αρεσε αυτη η αναρτηση σου.. πολυ ομως !

Σταυρούλα Σανίδα είπε...

@ ❤ ,
Ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια!