Τα τελευταία χρόνια πειραματίζομαι με τη συγγραφή. Μια ιδέα μου χτυπά την πόρτα και προτού προλάβω να της ανοίξω, έχει μπει ήδη στο σπίτι μου. Την επόμενη εβδομάδα μια νέα σκέψη έρχεται πάλι ακάλεστη. Συμπληρώνει την πρώτη ιδέα και δημιουργείται μια συγγραφική ροή.
Υπάρχουν ωστόσο και μέρες που όσο και να κρυφοκοιτάζω έξω από το παράθυρο, κανένας καλεσμένος δεν με τιμά με τη δημιουργική παρουσία του.
Με την πάροδο των χρόνων η αρχική ιδέα έχει αλλάξει χρώμα. Ενώ στην αρχή φορούσε ένα γήινο καφέ, τώρα μοιάζει με ηθοποιό που αλλάζει διάφορα κοστούμια. Πολλές φορές διασκεδάζω με τις εναλλαγές, ενώ άλλοτε η φασαρία της ποικιλομορφίας με ζαλίζει.
Έχω φτάσει στο σημείο που εναρμονίζω σκηνοθετικά τις πνευματικές μου διεργασίες. Μια διαδικασία πολύ απαιτητική και αυτογνωσιακή. Αντίστοιχα με την εναρμόνιση των κεφαλαίων καλούμαι να ισορροπήσω το υλικό μέσα μου: προσδοκίες, υπερηφάνεια, απογοήτευση, επικριτική φωνή, ελπίδα, ματαίωση, ανακούφιση, ανησυχία, εγρήγορση, ευγνωμοσύνη, συμπόνοια στον εαυτό μου, αυτοαμφισβήτηση...
Ευελπιστώ ότι οι εσωτερικές διεργασίες θα με ωθήσουν στην ολοκλήρωση του εγχειρήματός μου. Με αυτήν την ανάρτηση δεσμεύομαι να καταφέρω αυτό το στόχο μες στο 2015! Και καλώ όσους καταπιάνονται με όμοια πονήματα να συμπλεύσουν μαζί μου!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου