Το 2006
χτύπησε το τηλέφωνο και μου ζητήθηκε να κλείσω το πρώτο ραντεβού στο γραφείο μου. Ρώτησα τον εαυτό μου: “Ποια είμαι εγώ που ξεκινώ να εργάζομαι στο ελεύθερο επάγγελμα; Πληρώ τα κριτήρια της θεραπεύτριας;” Είχα ήδη κλινική εμπειρία και γνώση. Αναρωτιόμουν ωστόσο αν ήταν αρκετά για την έναρξη.
Μαζί με την αμφιβολία ξεκίνησα τις συνεδρίες και συνέχισα την εποπτεία με συναδέλφους.
Στην πορεία των χρόνων
έμαθα να αποχαιρετώ ανθρώπους που δεν οραματίζομαι το μέλλον μαζί τους. Σκέφτηκα ότι δεν έχει νόημα να τους κρατώ από το χέρι τη στιγμή που νιώθω το κράτημά τους κρύο και άψυχο. Και πάλι όμως η αμφιβολία μου έθεσε ερωτήματα για το αν παίρνω τη σωστή απόφαση. Τη στιγμή που άφηνα το χέρι αισθανόμουν μόνη και απροστάτευτη. Η εμπειρία όμως με δίδαξε να εμπιστεύομαι περισσότερο την κρίση μου και να ξεχωρίζω πιο κράτημα είναι πραγματικά σταθερό και ζωντανό.
Ποια είμαι εγώ που γράφω αυτό το άρθρο 10 χρόνια μετά;
Ένα κομμάτι μέσα μου νιώθει ακόμα φοιτήτρια που ψάχνει ανακοινώσεις και διψά για γνώση. Θέλει να μαθητεύσει κοντά σε ζεστούς δασκάλους. Να νιώσει το υποστηρικτικό βλέμμα τους και να ακούσει την εποικοδομητική κριτική τους. Μια άλλη πτυχή μου θέλει να συμβουλεύσει τους νεότερους συναδέλφους, να τους παροτρύνει να ακολουθήσουν τα όνειρα τους, να ακούσει τις ανησυχίες τους.
Οι πιο σοφοί δάσκαλοι είναι οι θεραπευόμενοί μου
Απευθύνω ένα θερμό ευχαριστώ στους θεραπευόμενους που με έχουν εμπιστευτεί και με μαθαίνουν πολλά με την αλληλεπίδρασή μας. Με άφησαν να κρατήσω τα μυστικά τους, να δω μέσα στην καρδιά τους, να επισκεφθώ τις σκέψεις τους.
Μου δίνουν έμπνευση και με διδάσκουν μέσα από την ανθεκτικότητα τους και τα δυνατά τους σημεία. Η όρεξη τους για αλλαγή και η προσπάθεια τους μου δίνουν ώθηση να συνεχίσω. Ονειρεύομαι να κάνω ένα πάρτυ και να είναι επίτιμοι καλεσμένοι. Να τους πω προφορικά πόσο τους ευγνωμονώ και πως τους θαυμάζω. Ακόμα και αυτοί που δεν είναι πια παρόντες, είναι συνοδοιπόροι στη ζωή μου.
2016: 10 χρόνια μετά
υψώνω νοερά το ποτήρι μου και τσουγκρίζω μαζί τους. Πίνουμε κοκτέιλ με βασικά συστατικά την επίγνωση, το θάρρος και την αγάπη. Πρόκειται για τα στοιχεία που διδάχθηκα από συναδέλφους και δασκάλους τα τελευταία τέσσερα χρόνια της πορείας μου. Σε κάθε ρουφηξιά λέω ευχαριστώ σε όλους όσοι παραμένουν δίπλα μου και με στηρίζουν, ώστε να στηρίζω κι εγώ με τη σειρά μου όσους το έχουν ανάγκη.
Η ευχή για το μέλλον
είναι να συνεχίσω να αντλώ έμπνευση και να γίνομαι πιο ζεστή ως άνθρωπος και θεραπεύτρια. Θέλω να διατηρήσω τη δίψα της φοιτήτριας και τη σοφία της εργαζόμενης. Να δεχτώ, τέλος, ότι η αμφισβήτηση θα συνεχίσει να ηχεί μέσα μου..!
4 σχόλια:
Σταυρούλα σου εύχομαι όλα αυτά που είναι και δικές σου ευχές μέσα από την καρδιά μου. Να είσαι τόσο γλυκειά και να ακούς τους άλλους με τόση αγάπη όπως τ 2006 και με την εμπειρία ως το 2016. Ν αχεις πάντα την ίδια όρεξη γι αυτό που κάνεις όπως το 2006.
σε ευχαριστώ για όλα, πολύ!!
@The barefoot princess,
Ευχαριστώ πολύ για τα συγκινητικά σου λόγια!
Μια Ιστορία Ευγνωμοσύνης.
Κάθομαι στον καναπέ. Μιλάω. Δεν είμαι σίγουρη με ποιο θέμα να ξεκινήσω. Ξέρω μόνο πως μέσα μου υπάρχει καταχνιά. Ομίχλη. Κι ένα μόνιμο βουητό.
Ψάχνω βοήθεια να ησυχάσω από το θόρυβο.
Κάθεται απέναντι. Ακούει με προσοχή. Σημειώνει, διερευνά, διευκρινίζει. Η φωνή ζεστή, το βλέμμα ευγενικό, ο τρόπος απαλός.
Σα να απευθύνεται σε ένα εύθραυστο σπάνιο πλάσμα, μια μοναδική αγαπημένη ύπαρξη.
Παράξενο. Δεν τρομάζει με την καταχνιά μου. Δεν ταράζεται από το βουητό μου.
Μου χαρίζει ένα μουσικό κουτί.
«Δες μέσα του, χιλιάδες θησαυροί!» μου λέει.
«Θησαυροί? Η ομίχλη? Η ακαταστασία? Η σύγχυση?»
«Ναι. Ξέρω μερικοί είναι σκοτεινοί και σκονισμένοι.
'Αλλοι λαμπεροί και γυαλιστεροί.
Είναι όμως όλοι πολύτιμοι. Είναι δικοί σου.
Και έχει χώρο για όλους.
Κούρδισε το και με τη μουσική του ταξίδεψε».
Ένα χαμόγελο νιώθω να ζωγραφίζεται στις άκρες απ' τις σκέψεις μου.
Αφιερωμένο σε σένα Σταυρούλα που χάριν των αμφισβητήσεών σου αναζητάς και βρίσκεις τόσους μοναδικούς τρόπους για να προσφέρεις την φροντίδα σου.
Σε ευχαριστώ και εύχομαι με όλη μου την καρδιά να συνεχίσεις τις αναζητήσεις σου.
@Αγαπητή Κατερίνα Τ.,
Με συγκινείς για ακόμα μια φορά <3
Δημοσίευση σχολίου