Πορεία με νόημα

Επισκέφθηκα εχθές τις "Οδύσσειες" στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο και περιπλανήθηκα σε έννοιες. Έγινα για λίγο ταξιδιώτισσα στην ιστορία βιώνοντας τη μεγαλοπρέπεια των εκθεμάτων. Οι στίχοι και οι μελωδίες διαχέονταν στην ατμόσφαιρα κάνοντας την περιπλάνηση περισσότερο γοητευτική, κάποιες φορές κατανυκτική.

Η διαδρομή μέσα στο μουσείο δεν ήταν μόνο μια βιωματική εμπειρία επαφής με την ιστορία και την τέχνη. Αποτέλεσε κυρίως μια τελετουργική υπενθύμιση της πορείας του ανθρώπου στη ζωή. Οι προορισμοί, τα μεταφορικά μέσα, οι συνταξιδιώτες είχαν έναν ειδικό χώρο στο εισιτήριο του παρόντος.

Καθώς βημάτιζα, έβλεπα κομμάτια του εαυτού μου και των αναμνήσεών μου πάνω στα εκθέματα. Αντίκριζα τους δικούς μου αγώνες στο σκαμμένο άγαλμα του Οδυσσέα. Αναλογίστηκα ποιες Σειρήνες ήθελαν να με αποπροσανατολίσουν. Αναρωτήθηκα πόσο η απειλή μιας Σκύλλας με επηρεάζει. Προβληματίστηκα για το αν έχω πάρει η ίδια ρόλους Σειρήνας ή Σκύλλας. Θυμήθηκα ποιοι είναι αυτοί που με προστατεύουν σαν δικοί μου μικροί Θεοί. Εμπνεύστηκα από τη Γραμμική Β' Γραφή και ενισχύθηκε η επιθυμία μου να βρω το προσωπικό μου συγγραφικό ύφος. Κοίταξα με δέος νεολιθικά ειδώλια, όπως κοιτάζω συνήθως καθετί που έχει διαχρονική αξία. Ένιωσα την καρδιά μου να ανθίζει μπροστά στη χάρη του Έρωτα. Πήρα δύναμη από τους κεραυνούς του Δία.

Η διάχυτη μουσική και η ποίηση στέκονται πάντα σταθεροί σύντροφοι στις διαδρομές μου. Αυτό που με συγκινεί βαθιά είναι όταν οι μελωδίες και οι στίχοι δεν βγαίνουν μόνο από ηχεία και σελίδες. Είναι τη στιγμή που εκπέμπονται από σώματα. Κάνω μια στάση, για να γευτώ το μεγαλείο, όταν από ένα στόμα διαχέεται η λυρικότητα. Όταν δυο χέρια πλάθουν μια ποιητική αγκαλιά.

Κάπου ανάμεσα στα δώρα του ταξιδιού βρίσκονται οι απώλειες, για να θυμίζουν τι είναι αυτό που χάθηκε και να χρωματίζουν ζωηρά το νέο που έρχεται.

Στην "Έξοδο" αξίζει να θυμόμαστε πώς θέλουμε να νοηματοδοτήσουμε τις διαδρομές μας. Επειδή η προσωπική μας πορεία θα φτάσει μια μέρα στο τέλος της, είναι ιερή υποχρέωση να γνωρίζουμε από πού αντλούμε νόημα. Και να δείχνουμε τόλμη να μεταφράζουμε το νόημα σε τρόπο ζωής.