Δευτέρα 18 Σεπτεμβρίου 2017

Θεία αναχώρηση


Τα βράχια δεν ήξεραν από υπολογισμούς.
Αφήνονταν στη μαγεία του απρόβλεπτου.
Ακόμα και όταν η θάλασσα ή ο αέρας με λύσσα έγλειφε τη σάρκα τους.
Έστεκαν στο ίδιο σημείο να δέχονται καθετί.
Χωρίς διάθεση επίκρισης, χωρίς φόβο εισβολής.

Τα βράχια ένας τόπος φιλόξενος.
Τόσο για τους αυτόχειρες όσο και για τους λαθραίους εραστές.
Έμοιαζαν με ανοιχτή βραχώδη αγκαλιά για όλους.
Άκουγαν τα μυστικά τους με ιερή εχεμύθεια.

Τα βράχια με τη λευκή αγνότητα.
Φρόντιζαν να ξεκουράζουν τα βλέμματα.
Πρόσφεραν στα κορμιά στιγμές ανάπαυσης.
Πόζαραν για το φακό των φωτογράφων.

Με βλέμμα στραμμένο στη γη έμεινα να προσκυνώ τη χάρη τους.
Να αφουγκραστώ το μεγαλείο τους.
Εμπνεόμενη τη δική μου προσευχή.
Κάνοντας την προσωπική μου εξομολόγηση.

Τα βράχια δεν μου ζήτησαν να το ρίξω σε νηστείες.
Μου απάντησαν λακωνικά:
"Να δέχεσαι και να αποδέχεσαι.
Να είσαι μια διάφανη αγκαλιά για τους δικούς σου επισκέπτες".

Τυλιγμένη με τη σοφία τους πήρα το δρόμο της επιστροφής.



Δεν υπάρχουν σχόλια: