Δευτέρα 19/06/2017. Ζυρίχη: ανταπόκριση πτήσης για Σεβίλλη. Με βλέφαρα να συναντιούνται πιο τακτικά έρχεται η αναγνώριση της κούρασης. Οι 3 ώρες ύπνου το προηγούμενο βράδυ κάνουν την εμφάνισή τους. Το σώμα μου σαν χυμένη οδοντόκρεμα στα καθίσματα του αεροδρομίου ξαναμπαίνει στο σωληνάριο. Περιπλανιέται να βρει κάτι, για να ισιώσει.
Προσπερνά ένα burger king. Μέσα εκεί εκτός από τραγάνες τηγανητές πατάτες κρύβονται αναμνήσεις άλλων ταξιδιών. Οι θύμησες πνίγονται μέσα στα λιπαρά. Μου δημιουργούν αποστροφή και ικανοποίηση.
Ικανοποίηση γιατί τις έζησα και διασκέδασα τρώγοντας με μανία. Αποστροφή επειδή δεν βρίσκω πια χαρά σε κάτι τέτοιο. Δεν είναι ότι υποτιμώ το γουρούνιασμα του παρελθόντος ούτε το μετανιώνω.
Είναι που ο κύκλος εκείνος έκλεισε. Δεν υπάρχει χώρος για να βάλω παραπάνω θερμίδες. Αυτό που χρειάζομαι στο νέο κύκλο είναι να χορταίνω από νοήματα κομψά και γοητευτικά. Ίσως και εκλεπτυσμένα κάποιες φορές.
Τα βαριά βλέφαρα πέφτουν σε μια βιτρίνα με γεύσεις από Ιταλία και πεταρίζουν ευχάριστα. Και γιατί όχι; Μπορώ να κάνω μια στάση και να το παίξω λίγο γκουρμεδιάρα. Παραγγέλνω μάλιστα sparkling water για αρχή. Τρώω ρυθμικά τις γευστικότατες παπαρδέλες συντονισμένη με τις μελωδίες που ευωδιάζουν από το ηχείο πάνω στο τραπέζι.
Μπροστά μου τα αεροπλάνα που απογειώνονται έρχονται να μου θυμίσουν κάτι σημαντικό: να ξεκολλάω από το έδαφος δοκιμάζοντας κάτι νέο. Σήμερα πέταξα για λίγο. Αφήνοντας πίσω το junk food, κερνώντας με an italian plate.
Mi piace tantissimo.
Στην υγειά μου :)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου