Να επιτρέπεται η "είσοδος"

Συχνά ακούω το αγωνιώδες ερώτημα από πολλούς θεραπευόμενούς μου για το πότε θα σταματήσουν να νιώθουν θλίψη ή θυμό ή ενοχές ή φόβο. Εύλογα αναρωτιούνται, καθώς πίσω από το ερώτημα υπάρχει ένα κρυμμένο μήνυμα. Τις περισσότερες φορές το μήνυμα αυτό μπορεί να μεταφράζεται ως: "Έχω κουραστεί να νιώθω έτσι" ή "Χάνω την ελπίδα μου για αλλαγή"...

Ανά διαστήματα έχω και εγώ την ίδια τάση. Να θέλω να απαλλαγώ από δυσάρεστα συναισθήματα ή σκέψεις. Ή να θέλω να λύσω άμεσα ένα πρόβλημα και να γίνομαι ανυπόμονη. Εκείνες τις στιγμές ανυπομονησίας, κούρασης ή απαισιοδοξίας, κάνω μια παύση και παρατηρώ. Τι συμβαίνει πραγματικά; Πού οφείλεται η ανυπομονησία; Πώς έχω παρασυρθεί στην ψυχολογική κούραση;

• Υπενθυμίζω στον εαυτό μου τις μεταβλητές που είναι έξω από τον έλεγχό μου. 
• Αναγνωρίζω μέχρι πού μπορώ να επηρεάσω με τη συμπεριφορά μου και τι είναι αυτό που δεν μπορώ να αλλάξω. 
• Αποδέχομαι ό,τι έρχεται στο δρόμο μου. Αυτό βέβαια δεν με κάνει να χαίρομαι. 
• Γίνομαι ανοιχτή και πρόθυμη να καλωσορίσω ακόμα και δύσφορες καταστάσεις. 
• Επιλέγω ανθρώπους που εμπιστεύομαι, για να συζητήσω μαζί τους. 
• Είμαι δεκτική να ακούσω όσους με αγαπάνε, ακόμα και αν οι συμβουλές τους μου φαίνονται έξω από τη δική μου συλλογιστική. 
• Επιστρέφω στον εαυτό μου και επεξεργάζομαι όλα τα δεδομένα.
• Φροντίζω να υπενθυμίζω στον εαυτό μου τι με οφελεί και τι με βλάπτει. 
• Συνεχίζω να ικανοποιώ τις ανάγκες μου με ευλαβικό τρόπο. 
• Λέω ένα ευχαριστώ από την καρδιά μου σε όσους μου συμπαραστέκονται. 

Τελευταία αλλά σημαντική υπενθύμιση:

• Διατηρώ παιχνιδιάρικο ύφος φορώντας σκουλαρίκια με θεραπευτικό μήνυμα ;)