Στο σπίτι με τη μινιμαλιστική ιαπωνική διακόσμηση είναι θαμμένα γκροτέσκα μυστικά.
Στις γαβάθες με τα νουντλς τα αχόρταγα στόματα ρουφούν κάθε στάλα.
Στις εποχές με τα ποικίλα χρώματα παραμένει το μουντό της στέρησης αγάπης.
Στους ήρωες με τις ξεθωριασμένες ταυτότητες είναι ζωντανό μόνο το παρόν.
Στους κλέφτες καταστημάτων συνεχίζει να γουργουρίζει το στομάχι από πείνα.
Στη βεράντα με τα γυαλισμένα παιχνίδια φαντάζει ακόμα πιο γκρίζος ο ουρανός.
Στο βλέμμα του μικρού κοριτσιού ελλοχεύει μια ηλιαχτίδα ελπίδας.
Στο τέλος της ταινίας ένα σιωπηλό κοινό προσπαθεί να βρει σημεία ταύτισης.
Στην ορμή για να ρουφήξω τα νοήματα, ενεργοποιείται η σκέψη.
Στην εγκράτεια για να μην πέσω σε παρερμηνείες, γλυκαίνει το συναίσθημα.
Στη βουτιά σε κινηματογραφικές εικόνες στη ζωή κάνω μια στάση για σούσι και σάκε.
Στην υγεία της Εγκράτειας.
*Αφιερωμενο σε όσους διακρίνουν τα κρυμμένα μηνύματα στο σινεμά και στη ζωή ;)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου