Με το βλέμμα ξεκλείδωτο*

Οδηγούσα με το βλέμμα στραμμένο στο στο δρόμο.
Μια μηχανή πέρασε από μπροστά μου.
Ένα χέρι υψώθηκε στον αέρα.
Μου έλεγε γεια.

Σταμάτησα πιο κάτω.
Με βλέμμα στον αναβάτη.
Το κράνος ελευθέρωσε το κεφάλι του.
Τα μάτια μου άνοιξαν διάπλατα.
Ήταν ένα πρόσωπο γνώριμο.
Μια αιφνίδια συνάντηση.

Όλα τα ξαφνικά που συμβαίνουν στο δρόμο.
Να κάνω μια στάση;
Να τα παρατηρήσω;
Να τα προσπεράσω;
Να κλείσω τα μάτια;
Να προσποιηθώ ότι δεν είδα τίποτα;

Επέλεξα να σταθώ για μια στιγμή.
Να ρίξω μια φευγαλέα ματιά.
Να ξεκλειδώσω από τη λήθη έναν άνθρωπο.

Δυο "γεια" διασταυρώθηκαν τυχαία.
Με ισοτιμία. Με ευγένεια.

Συνέχισα να οδηγώ με το βλέμμα στραμμένο στο δρόμο.
Με τη γεύση της χαράς του αιφνιδιασμού.
Με τις μνήμες να ανεμίζουν σαν χέρια που λένε ένα γλυκό αντίο.

*Αφιερωμένο σε όλους όσοι ξέρουν να χαιρετούν και να αποχαιρετούν.