Εκείνο το βλέμμα σχεδόν χίμηξε πάνω μου.
Δύο μάτια σαν πλανήτες.
Με κατεύθυνση πρόσκρουσης στη δική μου γη.
Και εγώ υπνωτισμένη χωρίς στάλα αντίδρασης.
Αφημένη στην επιρροή του trance.
Άλλες φορές βουλιάζοντας, άλλες φορές πετώντας.
Μα πάντα προσπαθώντας να εξηγήσω.
Πώς καθρεφτιζόταν το δικό μου βλέμμα σε Εκείνο το βλέμμα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου