Αιθέρια αμεσότητα*

Κλειστά τα θέατρα.

Κλειστά τα σινεμά.

Κλειστά τα μπαρ.

Κλειστά τα εστιατόρια.

Κλειστά τα γυμναστήρια.

Κλειστοί και οι αιθέρες.

Οι αιθέρες; 

Αυτό πόνεσε αλήθεια..!

Για τα υπόλοιπα κάπως θα την πάλευα. 

Αλλά για τους αιθέρες;

Αξιοσημείωτη απώλεια...

Τέρμα το βουητό περιμένοντας στην πύλη στα αεροδρόμια.

Τέρμα η απογείωση.

Τέρμα η προσγείωση.

Τέρμα τα ταξίδια.

Και τι έμεινε;

Ξαφνιάζομαι!

Πώς να απαντήσω εδώ;

Έμεινε η προθυμία να φτιάξω μια αιθέρια καθημερινότητα.

Με την αποδοχή των όσων συμβαίνουν στον πλανήτη.

Με την περιέργεια να δω με ποιους μπορώ να σχετιστώ.

Με το βουητό από τις εισερχόμενες κλήσεις και τις ειδοποιήσεις.

Με τη στροφή στην επικοινωνία μέσα από την οθόνη.

Χωρίς σάλτσες, εισαγωγές, προλόγους.

Χωρίς μάσκες, αποστειρώσεις, απολυμάνσεις.

Χωρίς περιττές χειραψίες, χωρίς τυπικότητες.

Έμεινε η υγεία της ξεκούραστης αλληλεπίδρασης.

Αυτής που μοιάζει με βόλτα στο δασάκι της γειτονιάς.

Έμεινε η ελαφρότητα μετά την αυτοαποκάλυψη.

Αυτής που ηχεί σαν αναπνοή μωρού που κοιμάται.

Έμεινε η αμεσότητα.

Αυτής που κυλά σαν διαυγές νερό.

Έμεινε η συντονιστική ενέργεια των ανθρώπων.

Αυτής που σε απογειώνει στους αιθέρες.

Και αυτή η ενέργεια είναι τόσο αστείρευτη. Δεν θα κάνει αυτούς τους αιθέρες να κλείσουν. 

*Αφιερωμένο σε όλους εκείνους που συμβάλλουν στη δημιουργία διαύγειας και αμεσότητας στην επικοινωνία.