Πέμπτη 30 Απριλίου 2020

Το παιχνίδι της απλότητας


Εκείνα τα playmobil είχαν βγει από τη σακούλα με τις παιδικές μου αταξίες.
Κάθονταν σε περίοπτη θέση παρατηρώντας τις κινήσεις μου.
Έσπευδαν να μου προτείνουν αλλαγή κατεύθυνσης, όταν λοξοδρομούσα.
Έδειχναν περηφάνια για τα κατορθώματά μου.
Γέμιζαν το δωμάτιο με λόγια σε άρωμα τσιχλόφουσκας.

Τα άκουγα πάντα.
Τα έβρισκα τόσο χαριτωμένα.
Τα είχα σαν εικόνισμα.

Εκείνα τα playmobil είχαν επιβιώσει από πολλές κρίσεις.
Ήταν ανθεκτικά παρά τον αλλελάπηλλο εκσφενδονισμό τους.
Δεν υπάκουαν σε κανόνες. Η ελευθερία ήταν το παιχνίδι τους.
Διακρίνονταν από ευελιξία. Μπορούσαν να ανακατευτούν με άλλα κουκλάκια για έξτρα απόλαυση.
Ήξεραν να προσφέρουν τη χαρά μέσα από την απλότητά τους.

Και εγώ προσπαθούσα να γίνω σαν κι εκείνα.
Ελεύθερη. Ανθεκτική. Ευέλικτη.

Μα πάνω από όλα ήθελα να τους μοιάσω σε ένα πράγμα.
Να επιστρέψω στην απλότητα.
Και από εκεί να δέχομαι και να προσφέρω τη χαρά.

Δεν υπάρχουν σχόλια: