Είχα ακούσει για τη συμμετρία στους αριθμούς. Ότι οι ζυγοί έχουν κάτι ολοκληρωμένο, καθώς δεν περισσεύει τίποτα. Δεν το είχα σκεφτεί ποτέ έτσι. Μέχρι τις 12/6. Το 12 και το 6. Ζυγοί και οι δύο αριθμοί. 2020. Επίσης δύο εικοσάρια. Επίσης ζυγός.
Εκείνη τη χρονιά όμως θα περίσσευε ένας μονός αριθμός. Θα γινόμουν 41 ετών. Το 1 ήταν όρθιο προσκαλώντας με εξερευνήσω την περίσσια του. Τα υπόλοιπα 40 από κάτω έμοιαζαν στοιβαγμένα σε μια συμμετρία. 4 δεκαετίες. Ή 8 πενταετίες. Και πάει λέγοντας. Το 1 δεν ανήκε εκεί. Ήταν μόνο του. Έδειχνε το δρόμο προς νέες συμμετρίες.
Το κοίταξα με περιέργεια. Τι ήταν αυτό που εξείχε πραγματικά; Πώς θα ήθελα να γεμίσω το περίσσευμα; Πώς οι άλλες στοιβάδες των σαράντα ετών μπορούσαν να υποστηρίξουν αυτό το μονό αριθμό; Ήταν αλήθεια μικρός; Ή μήπως είχε ειδικό συντελεστή βαρύτητας και το σαράντα από κάτω έμοιαζε αδύναμο;
Ένιωσα να βγαίνουν κορδέλες από τα μάτια μου όπως το έβλεπα γραμμένο στο χαρτί. Δεν ήταν μόνο του. Το είχα μόλις τυλίξει με τα υπόλοιπα χρόνια της ζωής μου. Και αυτή η ηλικία ήταν για εμένα ένα ακόμα δώρο στον πλανήτη Γη.
Με παιχνιδιάρικη διάθεση θα γέμιζα αυτό το δώρο καθώς θα διένυα το 41ο έτος της ηλικίας μου. Κι αν περίσσευε κάτι από εκεί μέσα ή δεν χωρούσε, θα το άφηνα να δημιουργήσει ένα ακόμα δωράκι. Ίσως για εμένα. Ίσως για κάποιον άλλο… Είχα ακούσει και για τη συμμετρία στο μοίρασμα.
Αυτή η συμμετρία μου πρόσφερε σήμερα ιδιαίτερα δώρα από εκλεκτούς ανθρώπους. ¨Ενα μπουκάλι κρασί προσγειώθηκε στην πόρτα μου, ένα κέικ με γεύση καρότου γαργάλισε τον ουρανίσκο μου, μια ελιά στόλισε τη βεράντα μου και ένα cd γέμισε μελωδίες την καρδιά μου.
Και καθώς αυτή τη στιγμή μου περισσεύει αγάπη μετά από τόσες ευχές και δώρα, στέλνω πολλά συμμετρικά και ασύμμετρα φιλιά σε όλους!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου