Είναι κάποιες μέρες που με πιάνει βιασύνη. Σαν να φυτρώνουν ροδάκια στα πέλματα. Κι εγώ να θέλω να ρολάρω με ταχύτητα. Για να τρέξω σε ό,τι με παθιάζει. Για να απαντήσω σε (ερω)τήματα. Για να δώσω λύσεις σε προβλήματα. Για να σπινιάρω σε απολαύσεις.
Είναι και η σημερινή μέρα που θέλησα να κάνω παύση. Τη στιγμή που την είδα πάνω στα πατίνια της να ρολάρει με τόση χάρη. Τις έρριχνα κλεφτές ματιές, για να μην καρφωθώ. Έμοιαζε με μπαλαρίνα. Με τη διαφορά ότι αντί για πουέντ φορούσε rollers. Στα ροδάκια της δεν υπήρχε καμιά βιασύνη. Ήταν η λυρικότητα που τους έδινε κίνηση.
Είναι και οι στιγμές που δίνουν ένα λυρικό σπινιάρισμα στις πράξεις μας. Είναι και οι επιλογές που εναλλάσσονται ως προς την ταχύτητα στη δράση.
Επέλεξα να μην την φωτογραφίσω. Θέλω να ρολάρει μέσα μου η εικόνα της. Μέχρι να φτάσω κι εγώ την "πατινιάρικη" χάρη της.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου