Από την κατάκτηση στην πρόθεση

Η κατάκτηση της κορυφής του βουνού!

Η κατάκτησης της καρδιάς της!

Η κατάκτηση της απώλειας;

Η κατάκτησης της μοναχικότητας;

Συνήθως με την έννοια της κατάκτησης έχουμε την ανάγκη να ορίσουμε την επίτευξη ενός σημαντικού στόχο. Η διαδικασία της κατάκτησης μοιάζει με μια μικρή μάχη. Ξεκινάμε εφοδιασμένοι με όλα τα απαραίτητα σύνεργα. Μαχόμενοι για τις αξίες μας και παραδομένοι στις προσδοκίες μας ριχνόμαστε στον αγώνα. Αν έρθει η νίκη, την κάνουμε κτήμα μας. Eπιστρέφοντας με την αίσθηση πληρότητας. 

Η κατάκτηση της αποστολής θεριεύει την επόμενη ανάληψη δράσης. 

Δεν γίνεται όμως λόγος για την κατάκτηση της ήττας. Δεν μπορεί η "κατάκτηση" και η "ήττα" να βρει καταφύγιο η μία στην άλλη. 

Κι όμως η κατάκτηση ενέχει την ιδιότητα του ανήκειν. Κι έτσι μας ανήκουν και οι δυσάρεστες εμπειρίες. Ομοίως μας ανήκουν οι ήττες. Ακόμα και η αίσθηση του μάταιου. 

Στη ροή του λόγου βέβαια δεν θα λέγαμε ότι κατακτήσαμε τη ματαιότητα. Η ικανότητά μας όμως να κάνουμε κτήμα μας μια εμπειρία, θα συμπληρωνόταν άψογα από τη δεξιότητά μας να κάνουμε κτήμα μας και την απώλειά της. 

Η κατάκτηση της ροής δεν επιτρέπει ούτε γέμισμα ούτε άδειασμα. Ενέχει τη στιγμιαία κατάκτηση της βιωματικής εμπειρίας, όπως φουσκώνει τα λεπτά και ξεφουσκώνει τις ώρες. Κατά συνέπεια υφίσταται η κατάσταση της αρμονικής ρευστότητας. 

Η κατάκτηση της ρευστότητας δεν μας κάνει ετοιμοπόλεμους ούτε λάγνους της κτήσης. Μας επιτρέπει να αναπνέουμε ρυθμικά εναλλάσσοντας την κίνησή μας ανάλογα με τη ροή. 

Η κατάκτηση έτσι μοιάζει με χορογραφία. Απαλλαγμένη από στόχους και φόβο αποτυχίας. Η κατάκτηση συνεπώς διεγείρει σαν μια τονωτική συζήτηση με δυο κούπες καφέ. Η κατάκτηση τελικά κάνει κτήμα της την προθυμία απαλλαγής από τα κεκτημένα. 

Στην κατάκτηση της διαρκούς εξερεύνησης μένει χώρος για την προσθήκη νέων οπτικών την ίδια στιγμή που αυτές θα ξεθωριάσουν. 

Κι αν εναρμονιστούμε με αυτή τη ρευστή κατάκτηση καθόλου δεν θα ανησυχούμε. Με μια παύση για μια γουλιά καφέ θα αφεθούμε στις προθέσεις μας.