Φτερά αγάπης*

Με τα φτερωτά μου ψηλοτάκουνα θα έρθω να σε βρω. Δείχνω εμπιστοσύνη στα φτερά τους. Θα φτάσουν στον προορισμό τους χωρίς gps. Είναι που διαισθάνονται τον προορισμό τους. Χωρίς να κάνουν περιττές ερωτήσεις. Χωρίς να αναλώνονται σε συζητήσεις. 

Τα ψηλοτάκουνα αυτά είναι εκπαιδευμένα να περπατάνε. Κι ας φαίνονται αλαφροΐσκιωτα. Είναι στιβαρά και φροντιστικά. Ξέρουν να φροντίζουν ανάγκες. Ξέρουν να ζουν τις ιστορίες που θα αφηγούνται μετά. Ξέρουν να ονειρεύονται.

Απόψε ονειρεύτηκαν ότι ήξεραν να παίζουν τσέλο. Το ένα λικνιζόταν σαν δοξάρι. Το άλλο πίεζε τις χορδές. Τέτοια ήταν η μαεστρία τους που τα δάχτυλα θα άφηναν την ταστιέρα για να ξεκουραστούν. Θα έριχναν ένα χάδι στα ψηλοτάκουνα, αφού ολοκλήρωναν το κομμάτι. Πράγματι αναζητούσαν ένα χάδι βοήθειας. Ή ένα χάδι συντήρησης πιο σωστά. 

Με τα χαϊδολογημένα μου ψηλοτάκουνα θα αδημονώ να σε συναντήσω. Λάμπω μαζί τους από χρυσαφένια προσμονή. Θα είναι και η συνάντηση αστραφτερή. Απαλλαγμένη από σκοτάδι. Έτοιμη να ορμήξει στο φως.

Και εκεί, κάτω από τα φώτα της συνύπαρξης, θα αρχίσω να ψηλώνω. Ώθηση θα μου δίνουν τα φτερά. Για να συναντώ ανθρώπους, για να συνυπάρχω. Για να παράγουμε μαζί μουσική. Για να μεταμορφώνουμε τα πέλματα σε φτερωτά οχήματα. Για να παίζουμε με τις σκιές. Για να είμαστε πρόθυμοι να χαμηλώνουμε, με την πίστη ότι θα πάρουμε πάλι ύψος. Για να είμαστε δεκτικοί στα αιφνίδια δώρα. 

Αυτά που προσγειώνονται στα πόδια μου και με κάνουν να χαίρομαι σαν φάνσι Ερμής. Αυτά που προσθέτουν πόντους σταθερότητας στη σχέση με τη γη. Αυτά που αφήνουν τη λυρικότητα της έκπληξης. Και όπως θα παίζει το τσέλο, μια τελετή έχει ήδη ξεκινήσει. Αυτή του νοιαξίματος και της φροντίδας. 

Ας φορέσω τα νέα μου ψηλοτάκουνα με τιμή και εορταστική διάθεση. Ας βηματίσω με χαρά σε καθετί απρόσμενο. Άλλωστε με τόσο νοιάξιμο τίποτα δεν θα με κάνει να χάσω την ισορροπία μου.   

*Αφιερώνω αυτή την ιστορία στην Θέμιδα που νοιάστηκε να στολίσει τα πόδια μου και σε όσους εκτιμούν αυτά τα στολίδια.