Μια μέρα μετά το 15Αυγουστο το δικό μου ησυχαστήριο έμοιαζε ακόμα πιο ιερό. Άνοιξα με ευλάβεια το καπάκι και μύρισε καλοκαίρι. Δεν ήμουν στην παραλία. Παρέμενα σε γνώριμα μέρη.
Κι όμως. Σήμερα ο χρόνος κυλούσε σε καλοκαιρινούς ρυθμούς. Σήμερα το λάπτοπ κάτω από τη μασχάλη μου μεταμορφώθηκε σε ψάθινη τσάντα. Κι όπως την ακούμπησα στο πάτωμα έβγαλα βότσαλα και κοχύλια. Περπατούσα πάνω από οκτώ ώρες και ούτε που το κατάλαβα. Δεν ήταν θαύμα.
Είναι αυτό που συμβαίνει 15+1 Αυγούστου. Είναι αυτό που συμβαίνει όταν ένας δύσπιστος και μια πιστή συναντιούνται. Και ακόμα και αν θέλουν να πάνε από το 0 ως το 100, δείχνουν σεβασμό στο πρωτόκολλο. Και είναι αυτό που αναμένεται να συμβεί στις 15+2. Και ίσως το δικό μου ησυχαστήριο να δείχνει ακόμα πιο ιερό. Μέχρι τότε αγγίζω το πληκτρολόγιο και συνεχίζω να εμπνέομαι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου