Η εξαφάνιση

Ήθελε να ανοίξει η γη να τον καταπιεί.
Τέτοια ντροπή δεν την άντεχε άλλο.
Οι εχθροί αυξάνονταν γύρω του.
Το ίδιο και η σιωπή του. Αύξανε μέρα με τη μέρα.
Βυθίστηκε στον πόνο. Βούτηξε στη μοναξιά.
Το μυαλό του είχε σταματήσει.
Καμιά ιδέα. Καμιά λύση.
Ώσπου σκέφτηκε κάτι.
Κι ένιωσε ανακούφιση για μια στιγμή.
Αισθάνθηκε και μια κρύα ανατριχίλα.
Δεν είχε περιθώρια επιλογής όμως.
Ήταν ήδη αόρατος.
Ήρθε η ώρα που θα εξαφανιζόταν για πάντα.

Ας θυμόμαστε, ας προβληματιζόμαστε για τους ανθρώπους που εξαφανίζονται...