2 εβδομάδες γεμάτες ιστορίες

Από τις 23 Μαρτίου έως σήμερα, 5 Απριλίου, έγραφα σχεδόν καθημερινά στο blog μου.
Η πρόθεσή μου ήταν να χρησιμοποιήσω τις λέξεις, για να εκφράσω τι συμβαίνει στο δικό μου κόσμο μέσα στον κόσμο την εποχή του covid-19.

Προσκάλεσα και άλλους ανθρώπους να πράξουν αντίστοιχα. Οι ιστορίες άρχισαν να ρέουν σαν νερό. Έρχονταν να μας ξεδιψάσουν κι ας νομίζαμε ότι δεν διψούσαμε. Απλώς είχαμε ξεχάσει τη δίψα μας. Όπως συμβαίνει και κυριολεκτικά. Αν δεν έχεις πιει νερό για πολλές ώρες και μετά εμφανιστεί μπροστά σου ένα ποτηράκι νερό και το πιεις, τότε θα καταλάβεις ότι ήσουν αληθινά διψασμένος/η. Αν αυτό το ποτηράκι δεν εμφανιστεί, θα έχεις την πεποίθηση ότι δεν διψάς. Κάπως έτσι η ιστορία για τον καθένα μας είναι ένα ποτηράκι νερό που προσφέρουμε εμείς οι ίδιοι στον εαυτό μας.

Αυτές τις δύο εβδομάδες ήπια μπόλικα τέτοια ποτηράκια και ιδού πώς δροσίστηκα:

1. Τόνωσα τη δημιουργικότητά μου μέσω της χρήσης των μεταφορών στις ιστορίες.
2. Ασχολιόμουν με το παιχνίδι της συγγραφής και αξιοποιούσα το χρόνο μου.
3. Εξέφραζα τις σκέψεις και τα συναισθήματά μου χωρίς να νιώθω εκτεθειμένη. Η χρήση των μεταφορών με προστάτευε από την κυριολεκτική αυτοαποκάλυψη. Μέσα στο πλέξιμο των συμβολικών φράσεων φώλιαζαν εσωτερικές μου διεργασίες.
3. Αλληλεπίδρασα με ανθρώπους που δεν είχα ξαναεπικοινωνήσει στο παρελθόν μέσω της ανταλλαγής των ιστοριών μας.
4. Χάρηκα που η συγγραφή ιστοριών έγινε μια γέφυρα πρωτότυπης ανταλλαγής απόψεων για τη ζωή και τις σχέσεις.
5. Ξαφνιάστηκα ευχάριστα η ίδια με το τι έγραφα.
6. Μου άρεσε που μικρά ερεθίσματα με οδηγούσαν στο σχηματισμό προτάσεων που είχαν για εμένα ουσία.
7. Ένιωσα ευγνωμοσύνη για τους ανθρώπους που μοιράστηκαν μαζί μου περισσότερες σκέψεις τους μέσω της συγγραφής.
8. Επηρέασα και επηρεάστηκα θετικά και εμπνευστικά από την όλη διαδικασία.
9. Έδωσα στον εαυτό μου τροφή για σκέψη.
10. Ελπίζω να έδωσα και σε άλλους ανθρώπους τροφή για σκέψη ή μια ιδέα δημιουργικής απασχόλησης για αυτές τις μέρες.
11. Αφέθηκα στις λέξεις να μου δείξουν το δρόνο για αλήθειες μέσα μου.
12. Έμεινα στην αβεβαιότητα του κόσμου εκεί έξω και προσπάθησα να δημιουργήσω βεβαιότητα στο δικό μου κόσμο.
13. Άνοιξα τα όριά μου για να εμπεριέξω τις δικές μου λέξεις και τις ιστορίες των άλλων.
14. Απόλαυσα την ανταλλαγή του πάθους για συγγραφή.
15. Ανυπομονώ να δω πού αλλού θα με οδηγήσει η τόνωμένη δημιουργικότητά μου.
16. Φοβάμαι ότι η έμπνευση θα με εγκαταλείψει ή θα προσσβληθεί από κάποιον ιό και θα μαραζώσει.
17. Διατηρώ την ελπίδα μου ότι όσο είμαι κοντά στις ανάγκες μου, θα προφυλάσσομαι από "ιούς" εξόντωσης της έμπνευσης.
18. Ανοίγει η όρεξή μου για καθετί που θρέφει τη ζωντάνια μου.
19. Αναγνωρίζω τα ζωντανά και τα νοσηρά στοιχεία εκεί έξω, όπως και μέσα μου. 
20. Γνωρίζω πότε έρχεται η ώρα να κάνω μια παύση, ώστε να αντλήσω δυνάμεις και να συνεχίσω.

Σε αυτό το blog post έβαλα μια παύση στο μεταφορικό λόγο περιγράφοντας κυριολεκτικές διεργασίες. Προσμένοντας το επόμενο post μου εύχομαι σε όλους να διατηρείτε την προσμονή σας για οτιδήποτε σας θρέφει ευεργετικά!